Inhoud
Atletische hardlopers gebruiken wiskunde in hun loop- en trainingsprogramma's. Atletiek is een competitieve sport. De nadruk voor de hardloper ligt op prestaties en wiskunde speelt een belangrijke rol bij het bepalen van prestatieniveaus. Voor topsporters, waar breuken van een seconde belangrijk zijn, kan wiskunde in de sportwetenschap van vitaal belang zijn voor succes.
routebeschrijving
-
Ren op het juiste tempo of eindig met een slecht resultaat. Bij hardloopwedstrijden van 400 meter of meer is het beoordelen van het tempo van cruciaal belang. Lopers die in de vroege stadia erg snel rennen hebben de neiging om te vertragen als ze aan het einde komen. In langere races maakt vermoeidheid het moeilijk om de finale start van een concurrent te evenaren. Lopers met de beste tijd van 15 minuten op de 5000m zouden bijvoorbeeld problemen hebben als ze de eerste twee ronden in minder dan twee minuten hadden voltooid.
-
Gebruik het tempo-oordeel om de racetactieken te bepalen. In langere baangebeurtenissen gebruiken de deelnemers een verscheidenheid aan tactieken, zoals gestaag tempo bij elke beurt, aftrap in het midden van de race of een langzame start en snelle finish. Inzicht in de waarschijnlijke tactieken van concurrenten kan een renner helpen bij het plannen van een race-strategie. Een artikel in het Math Forum, "Go for Gold", illustreert hoe coaches racestatistieken van een aantal concurrenten kunnen analyseren om tactieken voor hun eigen hardlopers voor te bereiden (Ref.1).
-
Houd rekening met de omstandigheden op de baan. Het tijdschrift "Peak Performance" meldde de resultaten van Dr. LGCE Pugh over de windweerstand tijdens de race. Pugh berekende dat de energiekosten om de luchtweerstand met een snelheid van 67 seconden per 400 meter te overwinnen ongeveer acht procent van de totale energiekost was (referentie 2). Een wiskundewebsite, Motivate, beschreef een aantal voorwaarden die atleten in de atletiek beïnvloeden, waar studenten wiskunde konden gebruiken om prestatieveranderingen te berekenen. Een van de problemen was de invloed van hoogte op de prestaties en het gebruik van aerodynamische doppen om de luchtweerstand te overwinnen (referentie 3).
-
Train om je prestatiedoel te bereiken met wiskunde om snelheden in sessies te berekenen. Intervaltraining is een populaire manier om de snelheidsbestendigheid te vergroten voor evenementen van 1500 meter tot 10.000 meter. Atleten werken hun gemiddelde tempo af van de eindmoment van een doel en voeren een reeks intervallen uit in het racetempo. Voor een evenement van 1.500 meter, waarbij het doel van de runner is om binnen vier minuten te eindigen, kan de sessie zes keer 400 meter in 60 seconden worden afgelegd voor elke oefenronde.
-
Gebruik sportwetenschap om trainingsprogramma's te optimaliseren. Lopers kunnen hartslagmeters gebruiken om verschillende trainingseffecten te bereiken. Lopen in een bepaalde hartslagzone gedurende een bepaalde periode kan lopers helpen de lactaattolerantie te verbeteren - een belangrijke factor in afstandsraces. De Polar-site beschrijft trainingszones (referentie 4). Elite-weerstandsporters gebruiken sportwetenschap om competitieve factoren, zoals het aandeel van maximaal zuurstofverbruik, te berekenen en te verbeteren, zoals Dean Hebert uitlegt in 'The World According to Dean Current' (referentie 5).
-
Bereken leeftijdgerelateerde prestaties. Oudere lopers, van wie de uitvoeringen van nature afnemen naarmate ze ouder worden, kunnen hun tijd vergelijken met die van jongere hardlopers met behulp van een systeem ontwikkeld door World Masters Athletics (referentie 6). Voer de beste tijden en leeftijd in en het systeem gebruikt wiskunde om leeftijdsgebonden tijden te berekenen. Een 65-jarige man, die 5 minuten op de 1500 meter loopt, heeft het equivalent van 3 minuten en 46 seconden, een elitetijd die 91 procent van de prestaties van zijn leeftijdsgroep vertegenwoordigt.
