Inhoud
Er zijn veel verschillende soorten kabelsplitters beschikbaar. Sommige zijn ontworpen om het kabelsignaal in je huis te splitsen, terwijl anderen de externe kabels op de polen delen. Een tweewegsplitter wordt aangesloten op een enkele kabel en splitst het signaal in twee uitgangen. Een 4-wegs splitter doet hetzelfde, maar het signaal is verdeeld in 4 uitgangen. Er zijn drie hoofdspecificaties van toepassing op al deze verschillende splitsers: de grootte van de splitter is de juiste maat voor de ingangskabel, signaalverlies (de hoeveelheid signaal die verloren gaat als gevolg van deling) en frequentie (wat de frequentieband of splitterbandbreedte).
Fysieke specificaties
Het meest voorkomende type splitter is de kabelsplitser die thuis wordt gebruikt. Hij past op RG-6 en RG-59 coaxkabels omdat ze beide F-connectoren gebruiken, die overeenkomen met deze huishoudelijke kabelsplitters. De meest voorkomende verdelers zijn die van 2, 4 en 8 manieren. Daarnaast zijn er 16-wegsplitsers die worden gebruikt in ontwerpen met meerdere units, zoals flatgebouwen en appartementsgebouwen. Overzee, kabel splitters zijn er in verschillende groottes, om te passen bij de verschillende coaxiale kabellijnafmetingen, zoals .411, .500 en .750 inch in diameter. Deze scheidingslijnen zijn speciale zakelijke items.
Signaal verlies
Het "binnenkomende signaal" of signaal van het kabelnetwerk naar de box in uw huis verliest ongeveer 3 1/2 dB aan signaalsterkte wanneer u een splitser met twee richtingen oversteekt. De sterkte van het kabelsignaal en signaalverlies worden gemeten in decibel (dB). Typisch begint de signaalinvoerkabel bij 15dB op het punt waar deze met het kabelsysteem is verbonden en verliest 3dB om de 30m van de coaxkabel en bereikt de tweewegsplitser met de resterende 12dB. Aan de uitgangszijde van deze 2-wegsplitter gaat plus 3.5dB verloren, waardoor 8.5dB overblijft. Voeg nog een 100 m lange coaxkabel toe om naar uw tv te gaan en het resultaat is minder dan 5,5 dB signaal beschikbaar voor uw tv-toestel.
Van al deze signaalmetingen moet worden verwezen voor een specifieke bandbreedte of frequentie. Hoe hoger de frequentie, hoe groter het verlies; omgekeerd geldt: hoe lager de frequentie, hoe kleiner het verlies in de deler. Een 4-wegsplitter heeft hetzelfde verlies als een 2-wegsplitter, die een tweede 2-wegsplitter voedt - 3,5 dB (eerste splitsverlies) plus 3,5 dB verlies in de tweede splitter, wat een totaal van 7 dB oplevert van verlies in een 4-wegsplitter. Simpel gezegd, een 4-wegsplitter verliest twee keer wat hij verliest aan een splitser met twee kanten. Een 8-wegsplitter is het equivalent van 3 2-wegsplitters in serie, wat een totaal verlies van 10.5dB oplevert. Een 16-wegsplitter is gelijk aan 4 2-wegsplitsers in serie, wat 14dB verlies oplevert.
bandbreedte
De bandbreedte van elke splitter is een resultaat van de elektrische componenten en fabricagestandaarden die worden gebruikt bij het maken van de splitter. Standaard kabeltelevisie-verdelers hebben over het algemeen 1 GHz aan bandbreedte, wat meer dan voldoende is voor kabelsystemen in Noord-Amerika. Het is belangrijk dat de splitter een voldoende hoge bandbreedte heeft om alle signalen in het gewenste bereik door te geven. Als de splitter een zeer lage frequentie heeft - bijvoorbeeld 550 MHz, wanneer de gewenste frequentie 750 MHz is - wordt de bovenste 200 MHz in de verdeler getrimd en bereikt deze de televisie niet.
Hogere bandbreedtesignalen verliezen meer dan signalen met lage bandbreedte. Bijvoorbeeld, 750MHz is de hoogste frequentie van een typisch kabeltelevisiesysteem en 3.5dB gaat verloren in een signaal dat door een tweewegsplitter loopt. Hetzelfde signaal gemeten op een lagere frequentie van 550 MHz verliest alleen het 3dB-signaal bij het oversteken van dezelfde splitser. Wat dit betekent is dat een deler met een zeer laag verlies niets goed doet als je geen signalen hoger dan 300 MHz laat passeren en als je met een 750 MHz signaal werkt.
