Inhoud
Bloom's taxonomie (of classificatie) van leerdomeinen biedt opvoeders en managers een idee van hoe menselijk leren kan worden gecategoriseerd en verbreed. Door Bloom's drie categorieën van leren te begrijpen, kunnen opvoeders, studenten en mensen die geïnteresseerd zijn in menselijke ontwikkeling beter begrijpen hoe effectieve onderwijssystemen kunnen worden gecreëerd die alle drie door de auteur voorgestelde domeinen omvatten.
geschiedenis
De taxonomie van Bloom, een manier om leervormen te categoriseren, is ontwikkeld door leraren in het hoger onderwijs, waaronder Benjamin Bloom, in 1956. Deze taxonomie is ontwikkeld voor leraren, met name hoger onderwijs, om hen te helpen precies te begrijpen hoe studenten leren en hoe zij deze individuele soorten van leren verwerken. Bloom en de commissie hebben gesuggereerd dat de drie belangrijkste categorieën (ook wel "domeinen" genoemd) van leren cognitief, affectief en psychomotorisch zijn.
cognitieve
Het eerste leerdomein dat wordt geïdentificeerd door de taxonomie van Bloom is het cognitieve domein, dat wil zeggen leren op basis van het intellect of de kennis. Dit domein omvat geheugen en de mogelijkheid om gegevens te onthouden en te begrijpen, informatie toe te passen en dit samen te voegen tot iets nieuws. Een voorbeeld van dit soort kennis is het in staat zijn om opgeslagen materiaal en labels te reciteren en onderscheid te maken tussen verschillende datasets. Dit domein wordt vaak geassocieerd met academische activiteiten.
affectieve
Het affectieve domein verwijst naar het rijk van emoties en interpersoonlijke relaties. Dit domein richt zich op ontvankelijkheid (de bereidheid van een persoon om opmerkzaam te zijn en naar anderen te luisteren), te reageren op verschijnselen en het vermogen om waarden te bezitten en te internaliseren. Voorbeelden van dit soort intelligentie in het onderwijs zijn het vermogen van de student om een presentatie te geven, deelname aan discussiegroepen en ethiek.
psychomotorische
Het psychomotorische domein gaat over het fysieke lichaam en hoe het beweegt in relatie tot de wereld en anderen. Dit domein is minder onderzocht in een educatieve context dan de andere twee, hoewel het een sterke rol heeft in lichamelijke opvoeding, sport, dans en theater. Het omvat de vaardigheid om non-verbale signalen te begrijpen, geleide reacties te volgen, complexe bewegingspatronen te leren en apparatuur te manipuleren. Voorbeelden van dit domein zijn de mogelijkheid om een pc te gebruiken, een diagram om een model te maken en een ingewikkelde danspas te leren.
