Inhoud
Zelfportretten leiden ons naar de oudheid, toen de farao's grote gravures hadden van stenen die zichzelf en hun gezinnen voorstelden. De kunstenaar kan altijd zijn toevlucht nemen tot het gebruik van zijn eigen lichaam of gezicht als een goedkoper model. Alles wat hij nodig had, was een spiegel en hij kon schilderen, schetsen of beeldhouwen met behulp van zoveel technieken als hij maar wilde. Het maken van zelfportretten helpt de vaardigheden van de onafhankelijke artiest te verbeteren op de manier die hij daarvoor kiest, zodat hij verschillende technieken en stijlen kan verkennen.
schilderijen
Het meest voorkomende type zelfportret is geverfd. Tijdens de renaissanceperiode was het schilderen van elegante zelfportretten heel populair. Anthony Van Dyck, Peter Paul Rubens en Rembrandt Harmensz van Rijn zijn enkele van de kunstenaars die veel foto's van zichzelf hebben gemaakt. Deze werken waren realistisch en uiterst gedetailleerd van aard.
fotografie
Fotografen maken vaak zelfportretten voor promotionele doeleinden. Ook zij kunnen ze eenvoudig creëren vanwege het gebrek aan beschikbare modellen, die duur en moeilijk te vinden kunnen zijn. Fotografen kunnen met verlichtingstechnieken en andere modaliteiten spelen, oefenen en hun vaardigheden aanscherpen voordat ze met andere mensen experimenteren. Als een kunstenaar leert zichzelf te vertegenwoordigen in verschillende poses en aspecten, dan kan hij deze vaardigheden beheersen door andere mensen te fotograferen.
Gemengde media
De gemengde techniek ontstond door de meerderheid van de hedendaagse kunstenaars, zoals Diego Velazquez, Vincent van Gogh, Pablo Picasso en, meer recent, Andy Warhol. Het gebruik van schetsen, kolen, collages en fotografie, gemengd met verf en andere media, biedt verschillende versies van zelfportretten. Veel van de meest eigentijdse zelfportretten hebben een sterk verhalend gevoel en geven een glimp van het leven van de kunstenaar.
symbolisch
Wanneer een kunstenaar in zijn zelfportret symboliek gebruikt, creëert hij een stuk dat verder gaat dan alleen een eenvoudige weergave van zijn kenmerken. De werken projecteren de gevoelens, ideeën en het leven van de kunstenaar in de objecten en scènes die hij in het stuk verwerkt. Frida Kahlo's zelfportretten waren visuele metaforen van haar leven, haar worstelingen en haar geleefde ervaringen, zoals de pijn die ze opliep tijdens een tramongeval in haar vroege jaren. Bij het visualiseren van deze kunstwerken moet men abstract denken.
