Inhoud
Het menselijk skelet is het interne raamwerk dat de rest van het lichaam ondersteunt en de vitale organen beschermt. Hoewel er slechts één fundamentele menselijke skeletarchitectuur is, zijn er verschillende structurele verschillen tussen de mannelijke en vrouwelijke skeletten.
massa
Over het algemeen zijn mannelijke skeletten groter en zwaarder dan vrouwelijke skeletten. De meeste experts zouden echter zeggen dat botmassa alleen niet een zeer nauwkeurige basis zou zijn om te bepalen of een bepaald skelet mannelijk of vrouwelijk is. Er zijn tenslotte grote vrouwen en lage mannen. Om een meer significante vergelijking te maken, moeten verschillen in grootte en gewicht worden overwogen in de context van raciale groepen, bijvoorbeeld Kaukasisch mannelijk skelet met blank vrouwelijk skelet.
Bekijk profiel
Een ander generiek verschil tussen mannelijke en vrouwelijke skeletten is te zien in de ledematen. De humerus, ellepijp en straal, die de belangrijkste beenderen van de arm zijn, zijn dikker en groter bij mannen. De vingerkootjes, de botten waaruit de vingers bestaan, zijn ook groter, daarom hebben de meeste mannen grotere handen dan vrouwen. Hetzelfde geldt voor de onderste ledematen, die worden ondersteund door het dijbeen, fibula en scheenbeen, meestal groter bij mannen.
schedel
Mannelijke en vrouwelijke schedels vertonen ook aanzienlijke verschillen in structuur. Het kleine uitsteeksel aan de achterkant van het hoofd, dat bekend staat als het uitwendige achterhoofdsknobbeluitsteeksel, is meestal meer uitgesproken bij mannen. De mannelijke kaak is meestal hoekig en vierkant in het kingebied, terwijl de vrouwelijke kaak de neiging heeft om meer afgerond en puntig te zijn. De beenderen van de wenkbrauwen van mannen zijn vaak prominenter dan die van vrouwen.Deze verschillen in de kenmerken van de schedel en het gezicht vormen de basis van het verschil tussen de gezichten van mannen en vrouwen.
bekken
Het belangrijkste verschil tussen de vrouwelijke en mannelijke skeletten zit in het bekken, vanwege een ander groot onderscheid tussen mannen en vrouwen: de bevalling. Het vrouwelijke bekken is kleiner, ondieper en breder en de holte heeft een meer cirkelvormige vorm. Het stuitbeen, dat het laatste bot van de wervelkolom is, is mobieler in vrouwelijke skeletten. Het sacrum, een driehoekig bot, ook aan het einde van de wervelkolom en bevestigd aan het bekken, is breder en platter bij vrouwen. Al deze onderscheidingen dragen bij aan het proces van bevallen, waarbij het hoofd en de schouders van het kind door de holte kunnen gaan.
Botontwikkeling
De verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke skeletten zijn deels te wijten aan de hormonen die de botontwikkeling beïnvloeden. Testosteron is het belangrijkste hormoon dat de vorming van mannengraten beïnvloedt, terwijl oestrogeen een groter effect heeft op de ontwikkeling van de botten van vrouwen. Sinds hun kindertijd hebben mannen en vrouwen een relatief plooibaar botkraakbeen, epifyseplaques genaamd, die groeien en stevig en solide worden wanneer het individu een bepaalde leeftijd voltooit. Hoge niveaus van oestrogeen, die optreden tijdens de vrouwelijke puberteit, verstoren de groei van deze kraakbeen. Op 18-jarige leeftijd zijn de botten van vrouwen al gedefinieerd, terwijl mannelijke botten zich blijven ontwikkelen tot ze 21 worden, waardoor mannen meer botmassa kunnen krijgen.
