Inhoud
De 15e eeuw was een tijd van historische transitie, toen de oude middeleeuwen het eerste moderne tijdperk binnengingen. De bloeiende culturele ontwikkelingen in de moderne tijd maakten dat zijn muziek over het algemeen werd gezien als iets anders dan middeleeuwse muziek. Sommige van de overgebleven muziekinstrumenten van de moderne tijd zijn nog steeds in gebruik, terwijl andere middeleeuwse instrumenten later werden ontwikkeld en verbeterd.
Snaarinstrumenten
Hoewel de harp al sinds de vroegste dagen van de opgetekende geschiedenis in gebruik was, was de driehoek, vergelijkbaar met degene die vandaag de dag werd gebruikt, het vroegst gedocumenteerd rond de 8e eeuw en was ongelooflijk populair gedurende de middeleeuwen en de vroegmoderne tijd. Een ander snaarinstrument dat in de 15e eeuw populair bleef, was de luit. Het was tijdens deze eeuw van overgang dat de praktijk van het gebruiken van een edelsteen als een plectrum om het instrument te bespelen werd vervangen door de praktijk van trekken. Verschillende ontwikkelingen van de luit tijdens deze periode droegen ook bij aan de evolutie van moderne gitaar. Een opvallend voorbeeld is de vihuela, in wezen een luit met platte bodem die werd gespeeld in Spanje en andere Zuid-Europese landen. Een ander snaarinstrument dat in de 15e eeuw populair was, was de viool, die eruitzag en werd bespeeld als de moderne viool.
Wind muziekinstrumenten
Net als de fluit, trompet en doedelzakken, die tegenwoordig nog steeds populair zijn, bestonden er in de 15e eeuw verschillende muziekinstrumenten van adem en zijn ze nu uitgestorven of in de loop van de tijd gemoderniseerd tot moderne formaten. De "crumhorn" was een gebogen instrument met een dubbele buis in het mondstuk, dat een luid zoemend geluid maakte. De "edelsteen", een verwant van de ocarina, gelijkend op de fluit, was gemaakt van geitenhoorn of suède en wordt beschouwd als immens populair gedurende de eeuw. De "sackbut" was een primitieve hoorn, bijna identiek aan een moderne trombone, maar met een kleinere opening in de bel, waardoor hij een zachter geluid kreeg. De "hagedis", ook bekend als tenorhoorn, was een "S" -vormige hoorn, die in de 16e en 17e eeuw buitengewoon populair bleef.
Percussie muziekinstrumenten
Veel van de percussie-instrumenten die in de 15e eeuw werden gebruikt, worden nog steeds gebruikt, zij het in een aangepaste vorm. De drums uit deze periode zijn oorspronkelijk in Europa geïntroduceerd vanuit het Midden-Oosten en Noord-Afrika. De "nakirs" waren kleine voorouders van de keteltrommels, meestal opgehangen aan de schouder, gespeeld in paren en geslagen met handen of met een stok. Ze waren gemaakt van dierenhuiden uitgestrekt in een versleten kom met hout of steen. Zijtrommels, ook gemaakt van dierenhuiden over een houten frame, waren veel groter, vaak op de heupen gebruikt, en produceerden een luider, dieper geluid. In latere periodes werden ze vaak gebruikt voor organisatie op het slagveld. Ook populair in deze periode was de tamboerijn, algemeen beschouwd als een vrouwelijk instrument, en de tamboerijn, een kleine trom voor een enkele hand, speelde vaak in harmonie met de fluit.
Muzikanten uit de 15e eeuw
De 15e-eeuwse muzikant die het meest wordt afgebeeld is de minstreel. Tegen die tijd was de traditie van zwervende minstrelen, muzikanten die op verschillende plaatsen reisden mensen amuseren met verhalen over echte of ingebeelde gebeurtenissen, stevig verankerd. Ze waren oorspronkelijk populaire bronnen van plezier in de koninklijke hoven. In de 15e eeuw waren ze echter niet meer populair in deze rol. In plaats daarvan waren de minstrelen zoals we ze vandaag voorstellen, die een nomadisch leven leiden en verhalen vertellen, gemeengoed. Hoewel het populaire beeld van een minstreel die van iemand is die een luit speelt, speelden ze in werkelijkheid vrijwel elk lichtgewicht en draagbaar instrument, inclusief violen, zoete fluiten en kleine percussie-instrumenten. Ze hadden ook de rol van entertainen op veel andere manieren, zoals het spelen van komedies, jongleren en het voordragen van poëzie. De sociale betekenis van minstrelen in Engeland werd gepromoveerd tot de wet in 1469, toen Koning Edward IV hen allemaal opdroeg lid te worden van een gilde, het Gilde van Koninklijke Minstrelen. Iedereen die weigerde mee te doen, kreeg de opdracht om te stoppen met werken als minstrel.
