Inhoud

• Redenen en geschiedenis
• Chemische castratie
• Chirurgische castratie
• De burdizzo-castratie
• Tracks en knippen
• Zorg na procedures

Castratie is het verwijderen van de testikels, resulterend in onvruchtbaarheid, verminderd seksueel verlangen en remming van secundaire geslachtskenmerken, zoals haargroei en verdikking van de stem. Castratie bij mensen is soms nodig om kanker te voorkomen of als straf of afschrikmiddel voor seksuele misdrijven.

Redenen en geschiedenis

In de jaren negentig beschouwden sommige Amerikaanse staten castratie als verplicht voor seksuele roofdieren, hetzij door middel van chirurgie of door chemicaliën. Het idee was dat kindermisbruikers deze misdaden niet zouden blijven plegen als ze gecastreerd waren. Velen beweren echter dat niet alle seksuele verlangens afnemen door castratie, en dat het ook niet noodzakelijkerwijs een einde maakt aan andere criminele praktijken. Zes staten hebben chemische castratie voor zedendelinquenten toegestaan ​​of verplicht gesteld. Sommige andere westerse landen staan ​​de procedure toe als een bestraffend effect. Andere redenen voor castratie zijn onder meer het feit dat het de bloedstroom vertraagt ​​en de dood van endotheelcellen veroorzaakt, wat de kans op prostaatkanker kan verkleinen. Het verwijderen van een van de kankerachtige testikels is een standaardprocedure om de verspreiding van zaadbalkanker te voorkomen. Sommige oude religieuze sekten hebben castratie ook gebruikt als een indicator van trouw en sommige mannen kiezen ervoor om gecastreerd te worden om hun humeur en mentale toestand te beïnvloeden.

Chemische castratie

Onder medisch toezicht worden antiandrogenen, zoals cyproteronegeneesmiddelen, gedurende enkele weken onder behandeling geïnjecteerd. Androgenen zijn hormonen, zoals testosteron, die mannelijke primaire en secundaire geslachtskenmerken ontwikkelen en behouden. Met lagere testosteronspiegels zullen de meeste mannen een verminderde zin in seks, opwinding en gedachten gerelateerd aan seks ervaren. Bij zedendelinquenten wordt Depo-Provera, een progestageen-injectie, gebruikt. Chemische castratie verwijdert de testikels niet en als de chemische behandeling wordt gestopt, kan de productie van testosteron en sperma worden voortgezet.

Chirurgische castratie

Bij chirurgische castratie maakt een chirurg een incisie in het scrotum en verwijdert de zaadleider totdat de zaadbal volledig is blootgelegd. De zaadleider wordt vastgebonden en doorgesneden, waarna de zaadbal wordt verwijderd. De resterende zaadleider wordt teruggeplaatst in het scrotum. Vervolgens naait de arts de incisie. Dezelfde procedure wordt herhaald voor de andere testis.

De burdizzo-castratie

Vaak gebruikt door boeren, is een burdizzo een tangachtig apparaat dat de zaadleider en testiculaire slagaders verplettert. Zodra de bloedtoevoer op is, begint de zaadbal af te sterven. Eenmaal gedood, wordt de zaadbal door het lichaam opgenomen en is de man onvruchtbaar. Dit proces wordt in westerse landen niet klinisch toegepast, maar sommige mannen die het wilden castreren, deden dat wel. Het risico is dat als de zaadleider niet volledig wordt verpletterd, zenuwbeschadiging vaak voorkomt. Dit is een zeer pijnlijk proces en gedurende één of meerdere weken zijn pijnstillers nodig.

Tracks en knippen

Nogmaals, het wordt niet klinisch gebruikt. Een strakke elastische band wordt rond de bovenkant van het scrotum geplaatst en vervolgens wordt het gebied onder de band doorgesneden, inclusief de testikels en het scrotum, de band stimuleert de wond om te verzegelen. Dit is een gevaarlijke procedure, er kan hevig bloeden optreden als de snede onnauwkeurig is en onmiddellijk een noodgeval vereist.

Zorg na procedures

Voor mannen die klinische castratie ondergaan, zal een arts pijnstillers voorschrijven voor chirurgische ingrepen en soms medicijnen tegen misselijkheid voor chemische castratie.