Inhoud

• Kenmerken van situationeel leiderschap
• Positieve aspecten van situationeel leiderschap
• Nadelen van situationeel leiderschap
• Hedendaagse leiderschapstheorie

Situationeel leiderschapstheorie moedigt leiders aan om hun leiderschapsstijl aan te passen op basis van de moeilijkheidsgraad van de taak en de volwassenheid van het teamlid. Relaties spelen een sleutelrol. In het situationele leiderschapsmodel van Hersey-Blanchard verwijst 'volwassenheid' naar psychologische en professionele volwassenheid met de aanname dat het vaardigheidsniveau op het werk overeenkomt met psychologische volwassenheid. Dit principe heeft tot enkele discussies geleid over de voor- en nadelen van situationeel leiderschap.

Kenmerken van situationeel leiderschap

Hersey en Blanchard verdedigen vier stijlen van leiderschap: bepalen / regisseren, overtuigen / begeleiden, deelnemen / begeleiden en delegeren / observeren. Deze stijlen vertegenwoordigen een afname van het commandoniveau van de leider en een toename van de focus op relaties tussen leider en ondergeschikte. Het proces begint door de focus volledig te richten op de actie van voorbereiden, vervolgens begeleiden, besluitvorming delen en ondergeschikten toestaan ​​oplossingen te bedenken voor de problemen die door de leider zijn geïdentificeerd. Leiders gaan van de ene stijl naar de andere op basis van de situatie, taken en volwassenheid van de ondergeschikte.

Positieve aspecten van situationeel leiderschap

Het voordeel van situationeel leiderschap is gebruiksgemak en eenvoud. Deze methode erkent de behoefte aan leiderschapsflexibiliteit en het belang van medewerkers als bepalende factor voor het gedrag van de leider. Het heeft ook een intuïtieve aantrekkingskracht.

Nadelen van situationeel leiderschap

Het situationele leiderschapsmodel wordt beïnvloed door de Amerikaanse cultuur, die voorbijgaat aan de manier waarop andere culturen communiceren en prioriteit geven aan waarden, zoals individualisme en het gezin. Dit model kan ook de verschillen negeren tussen vrouwelijke managers, die normaal gesproken een gastvrije stijl hebben, en mannelijke managers, die vertrouwen op een taakgerichte managementstijl. Situationeel leiderschap kan ertoe leiden dat leiders hun focus verleggen van langetermijnstrategieën, symbolen, structuur of beleid. Critici van situationeel leiderschap wijzen op de moeilijkheid om volwassenheid te definiëren en te kwantificeren, wie deze zou moeten evalueren en op de neiging om aan te nemen dat professionele volwassenheid overeenkomt met emotionele volwassenheid. Hersey en Blanchard definiëren professionele volwassenheid als het "vermogen om verantwoordelijkheid te nemen", maar ze bieden geen plausibele bron om deze definitie te ondersteunen. Dit model richt zich op de volwassenheid van medewerkers als een belangrijke bepalende factor voor de focus van de leider op taken die verder gaan dan relaties. Dit perspectief is in strijd met andere leiderschapsmodellen, die talrijke situationele factoren bevatten als determinanten van verschillende gedragingen van de leider, zoals ondersteuning en begeleiding, participatie en focus op de resultaten van medewerkers. In de andere modellen zijn situationele factoren de relaties tussen leiders en hun ondergeschikten, de invloed van de positie en de structuur van de taak. Het Hersey-Blanchard-model negeert ook interpersoonlijke relaties binnen werkgroepen die een negatieve invloed kunnen hebben op de prestaties.

Hedendaagse leiderschapstheorie

In een geglobaliseerde wereld waar het tempo van verandering toeneemt, blijven leiderschapsmodellen evolueren in de richting van teamstijlen, empowerment van medewerkers en continu leren. Relaties tussen leiders en medewerkers blijven een belangrijke rol spelen in de effectiviteit en resultaten van het geproduceerde werk. Naast relaties, taken en resultaten zijn andere factoren, zoals het verantwoord en ethisch uitoefenen van macht, onderwerp van discussie geworden over effectief leiderschap.