Inhoud
Een van de zeven wonderen van de antieke wereld, de Tempel van Zeus in Olympia in Griekenland, was de thuisbasis van het ongelooflijke Standbeeld van Zeus, het laatste werk van de grote beeldhouwer Phidias. Om het beeld van het beeldhouwwerk het beste te begunstigen, was het interieur van de tempel net breed genoeg om er in te passen, en de vloer en het plafond werden ontworpen om de schoonheid ervan te weerspiegelen en te verbeteren. Hoewel het specifiek was gepland voor het standbeeld, heeft de tempel zijn eigen verdienste voor het weergeven van een prachtige architectuur.
kolommen
Onmetelijk groot voor een stenen gebouw, de tempel gemiddeld ongeveer 20,7 m hoog, 29 m breed en 71,6 m lang. Het is bekend dat ten minste 13 kolommen aan elke grotere zijde het exterieur omcirkelden. Gesneden uit dezelfde heldere witte kalksteen van de rest van de tempel, de pijlers featured twintig gecanneleerde gravures die gleed van de top naar de basis van elk, glinsterende in de zon. De kolommen waren taps toelopend, aan de bovenkant smaller dan aan de onderkant. Dit creëerde de illusie dat het dak groter was dan de basis van de tempel.
dak
Het dak was oorspronkelijk samengesteld uit Paros marmeren plaquette. Een dikke marmeren borstwering ondersteunde het puntige driehoekige patroon. De rand van het plafond bestond uit 40 leeuwenkoppen die op één lijn waren geplaatst, hoewel het onmogelijk is om het werkelijke aantal te bepalen als gevolg van schade aan de tempel veroorzaakt door aardbevingen, branden en andere calamiteiten die al voor de start van moderne studies waren voorgevallen. In de loop van de tijd werden verschillende materialen gebruikt om te zwellen en de oorspronkelijke constructie te vervangen. De Romeinen vervingen bijvoorbeeld de roodmarmeren tegels met rond 100 na Christus in pentelic-marmer en de leeuwenkoppen ondergingen constante reparaties en vervangingen met een verscheidenheid aan beschikbare materialen, waaronder wit marmer, koper en zelfs hout.
Structuur in het algemeen
Oorspronkelijk samengesteld uit gladde marmeren blokken, werd de tempel verdeeld in drie afzonderlijke kamers met verschillende decoraties in elk. De inkomhal, de portiek, had een mozaïekvloer met ronde kiezelstenen die een maritiem tafereel vormden van de god Triton. De tweede kamer, de naos, had aan weerszijden zeven pilaren, met een waterspiegel op het marmer gebouwd om het beeld van Zeus weer te geven. De laatste kamer, de opistodome, had weinig versieringen, maar er stonden banken opgesteld om het publiek een plek te geven om te verzamelen na een bezoek aan de rest van het gebouw. Het plafond was in alle opzichten gemaakt van hout.
frontons
De gevels (de driehoekige uiteinden van het gebogen dak) waren versierd met beelden. De oostelijke fronton vertegenwoordigde een scène uit de eerste Olympische Spelen: een autorace tussen Enomau en Pélope, twee Griekse koningen wiens competitie zou worden beoordeeld door Zeus, die in het midden van de scène zat. Het fronton aan de westkant vertegenwoordigde de mythische huwelijksfeesten van Pirithus, met zichzelf en Theseus, geallieerde koningen van Griekenland, die worstelden om de gasten van het centaur te redden. De god Apollo is ook aanwezig in deze scène, hoewel zijn rol daarin wordt besproken onder historici.
