Inhoud
Elodea is een meerjarige waterplant. In bloei produceert het witte bloemen, met drie bloembladen, die op het wateroppervlak drijven. Bij het ademen produceert de elodea bellen. Deze eigenschap maakt het een nuttig hulpmiddel bij de studie van plantstructuren en het vermogen om energie te produceren.
Fotosynthese
De belletjes die ontstaan op bladeren van een stok (segment) van elodea zijn eigenlijk een afgeleide van een proces dat bekend staat als fotosynthese, dat voorkomt in planten en in sommige vormen van algen. Het proces zet lichtenergie om in een soort opgeslagen chemische energie, zoals suiker. Bij deze omzetting spelen chlorofyl en bètacaroteen een belangrijke rol. Bij de meeste planten vindt dit proces plaats in de bladeren, terwijl fotosynthese in mindere mate in de stengels plaatsvindt.
Cel structuur
De cellulaire structuur van de elodea maakt het een ideale kandidaat voor experimenten met zuurstof. De vers gesneden elodea die in het water drijft, produceert de meest waarneembare bellen. Wanneer fotosynthese plaatsvindt, brengen de elodea's de geproduceerde zuurstof van de bladeren naar de stengel. Sommige zuurstof ontsnapt uit de bladeren om zuurstofbellen in het water te vormen, maar de meeste ontsnappen uit de stengel als gevolg van grotere ruimtes met intracellulaire lucht. Deze stengelruimtes zijn minder compact dan die van de bladeren, wat dit fenomeen verklaart.
Aerenchym
Aerenchym is de term die wordt gebruikt om de grotere intracellulaire luchtruimten te beschrijven, zoals die in de elodea. Het biedt waterplanten een middel om omgezette zuurstof van licht naar hun wortels te transporteren. Dit effectieve intracellulaire ontwerp maakt het ook mogelijk dat kooldioxide van de wortels naar de stengel en bladeren van de elodea stijgt voor efficiënt gebruik. Een plant die een snelle fotosynthese ondergaat, heeft de neiging om een gasvormige zuurstofverbinding te ontwikkelen in het aerenchym. Het resultaat is het barsten van de bellen na het vrijkomen van gas.
Waarneembare bellen
Een reeks waarneembare bellen geproduceerd door de elodea kan helpen bij het bepalen van de snelheid van fotosynthese. De geproduceerde zuurstofbellen zijn echter slechts een benadering bij benadering. Omdat zuurstof in water kan oplossen, zal niet alles in gas veranderen en in de vorm van bellen verschijnen. Het type licht dat voor fotosynthese wordt gebruikt, bepaalt ook de hoeveelheid geproduceerde zuurstofbellen - hoe meer warmte er uit de lichtbron komt, hoe heter het water zal zijn. Hoe hoger de stijging van de watertemperatuur, hoe kleiner de kans dat zuurstof wordt opgelost. Het resultaat van dit scenario is meer productie van zuurstofbellen.
