Inhoud
De romantische periode, die plaatsvond tussen 1780 en 1850, ontstond te midden van een groot revolutie-tijdperk. De eerste golf van romantiek, een school van denken die de periode kenmerkte, werd sterk beïnvloed door de geest van revolutie en door het ideaal van "vrijheid, gelijkheid en broederschap." Met de teleurstelling zowel in relatie tot het terreurregime van de Franse Revolutie en Napoleon Bonaparte, veranderde de romantiek in een kritiek op het imperialisme, de logica en het kunstmatige materialisme van de industriële samenleving.
geschiedenis
Hoewel het idee van de Franse Revolutie het begin van de Romantische beweging beïnvloedde, bracht de realiteit de Romantici tegen het regime. Conflicten tussen politieke facties en de mislukkingen van de revolutionaire regering veroorzaakten een periode van excessief geweld dat bekend staat als 'terreur', waarin Robespierres onbuigzame rechtvaardigheid wordt onderdrukt en uitgevoerd en die massaal wordt verdacht van 'vijanden van het volk' te zijn. Ongeveer 40.000 mensen werden gedood en veel boeren werden vals beschuldigd van hun eigen ideeën, moraal en meningen. Na de val van Robespierre in 1794, verbeterde de oorlogstoestand tussen de facties niet en resulteerde in een nieuwe opstand waardoor de opkomst van de voormalige revolutionair generaal Napoleon Bonaparte tot staatshoofd in 1799 mogelijk werd. Zijn militaire excursies buiten Frankrijk voortgezet en de uitbreiding van Frankrijk resulteerde in pogingen om bestaande culturen te assimileren en te verpletteren.
betekenis
De romantici van de revolutionaire periode schreven de oorsprong toe van alle ideeën die ze niet leuk vonden in het denken van de Verlichting, waardoor rede de gemeenschappelijke factor was om de mensheid te verenigen, logica en wetenschap te promoten op het religieuze en mystieke. Geen van de bewegingen respecteerde hun voorgangers: aanhangers van de Verlichting hekelden de op de kerk gebaseerde samenleving, net zoals de romantici hun samenleving zouden veroordelen op basis van de rede. De vervolging van de religieuzen en de bevordering van de rede in het regime van terreur van Robespierre herinnerde de revolutie. De romantiek bloeide echt op als er een vijand tegenover stond.
De romantici (ideaal model .. afbeelding door Saskia Massink van Fotolia.com)
karakter
Terwijl de pre-romantiek voorafgaand aan de Franse revolutie de ideeën van politieke en sociale verandering ondersteunde, vormden de romantici van de revolutionaire jaren een harde lijn tegen de democratische golf die leidde tot het Franse imperialisme. In plaats van zich te concentreren op de gemeenschappelijke aspecten van de mens, vierden de romantici de diversiteit van het individu en een terugkeer naar het natuurlijke en mystieke. In principe is een poging om te ontsnappen aan de wreedheid van de realiteit, gericht op de aard en de geest van de mens een niet-praktische manier geworden om sociale, economische en politieke kwesties te beschrijven en erover na te denken. Het idee van een waarheid buiten de rede en de fysieke zintuigen - van een menselijke geest - was de basis van het nationalisme, of de collectieve culturele geest. Terwijl Napoleon zich inspande om het Franse imperium uit te breiden en de Franse cultuur te verspreiden, plaatsten de romantici waarde in de individuele geest van een natie, uitgedrukt in taal en cultuur, in plaats van het opleggen van gewoonten door een buitenlandse entiteit, zoals de Fransen deden.
types
In het creatieve rijk ontstond de romantiek als een viering van emotie, middeleeuws leven, volkstraditie en klassieke idealen. Elementen van de romantiek zijn te vinden in kunst, literatuur en muziek uit die tijd, maar ook in politieke of filosofische geschriften. In de literatuur wordt romantiek vaak geassocieerd met William Wadsworth en Samuel Taylor Coleridge, dichters die betrokken waren bij utopische ideeën na de revolutie en waardeerden ze het gebruik van de gemeenschappelijke taal schriftelijk. Lord Byron, Percy Shelley, Mary Shelley en John Keats worden ook geassocieerd met de Romantiek en de opkomst van de Gotische roman. In de muziek werd Beethoven gezien als het ideaal, terwijl de kunst werd omgezet in de heroïsche stijlen van William Blake, John Constable en J.M.W. Turner.
effecten
Rond 1820 beantwoordde een nieuwe generatie romantici hun kritiek op de golf van industrialisatie en het leven in de stad. De 19e eeuw in het Westen wordt gekenmerkt door intense sociale conflicten en wijdverspreide hebzucht, die niet is opgemerkt door de romantische beweging. Verlichtingsdenken werd gezien als koud, ongevoelig en mechanisch, evenals de industrialisatie van werk. Materialisme en industriële hebzucht leken te overlappen met sociale bezorgdheid en andere waarden die de romantici waardeerden. De bourgeoisie werd sterk bekritiseerd vanwege het schijnbare gebrek aan moraliteit en goede smaak. In de jaren na Napoleon hadden de romantici moeite om een nieuw sociaal systeem te creëren dat in de plaats zou komen van wat zij als een oud sociaal model zagen. Vrije uitwisseling van ideeën en kunst liet de opkomst van utopische socialisten en andere critici toe die bereid waren te werken aan een betere toekomst.
