Inhoud
Mode definieert over het algemeen mensen, klassen en attitudes. Deze bewering is vandaag net zo waar als in de 17e eeuw. Kleding werd gebruikt om religieuze opvattingen te demonstreren, een individuele definitie te geven en vooral om de rijke hogere klasse te onderscheiden van de arme arbeidersklasse. De tijden waren aan het veranderen en zeventiende-eeuwse kleding paste zijn vorm aan om bij de veranderingen te passen.
Begin 17e eeuw
De 17e eeuw begon met mannen en vrouwen die dezelfde algemene kledij droegen als de vorige eeuw. De stijl was stijf, vol en gegolfd. In 1620 viel de stijfheid af en werd stijl een zachtere en subtielere benadering. De gesteven kragen werden opgevouwen, de ruches veranderden in plooien en de kleding verloor volledig hun stijfheid. De tailles werden hoger en de broek langer. De mannen ruilden hun schoenen zelfs in voor hoge laarzen. Vrouwenriemen werden verticale strepen en, nog belangrijker, voor het eerst sinds de Romeinse tijd bedekten vrouwen niet langer hun polsen of onderarmen.
De helft van de 17e eeuw
De stijlen bleven glad, maar de taillelijnen vielen weg, waardoor de taille er natuurlijker uitzag. De barokke stijl ontstond, waar kleding en kunst rijkelijk werden versierd. Alles was versierd met stropdassen en de seksualiteit en macht van vrouwen kwamen tot uiting in de diepste halslijnen.
Eind 17e eeuw
Verticale stijlen zijn steeds populairder geworden. Damesjurken hadden nu bijna altijd korte mouwen en mannen raakten gehecht aan het driedelige pak. De vrouwen droegen lange, met draad omwikkelde sieraden om hun lichaam langer te maken. De patronen op de kleding waren donker om de barokke ornamenten te benadrukken. Mannen droegen pruiken en vrouwen versierden zichzelf met extravagante sieraden.
Eenvoudige jurk
In de 17e eeuw begonnen protestanten zich alleen maar te kleden om hun aanhankelijkheid aan zuiverheid tot uitdrukking te brengen. De stijl leek erg op de kleding van de huidige Amerikaanse religieuze groepering Amish. De kleding had donkere kleuren en eenvoudige naden. De preken leerden het zondige karakter van groots kleden naarmate de hogere klasse steeds meer geld aan mode begon uit te geven. In een poging de nederigheid te benadrukken, begonnen veel protestanten kleding te dragen die tijdens het werk de hele dag niet beschadigd kon worden. Mannen droegen eenvoudige broeken en overhemden, terwijl vrouwen jurken met lange mouwen zonder versieringen droegen.
Mode en status
Rijkdom werd gepronkt door kleding en was een nog groter statussymbool dan het nu is. Haute couture had nog geen naam, maar leden van de hogere klasse waren bereid hoge prijzen te betalen voor luxe stoffen zoals zijde, fluweel, abrikoos en zelfs katoen, die zwaar werden belast en erg duur waren. Vrouwen droegen vijf kledingstukken, wat een enorme overgang was ten opzichte van de vorige eeuw, toen ze doorgaans maar één kledingstuk droegen. Om weg te komen van de lagere klassen droegen ze een rok, een petticoat, een korset, een lijfje en een kraag. De lagere klassen konden amper een mooie rok kopen, laat staan elegante materialen en meerdere lagen.
