Inhoud
Een isoquante curve toont de mogelijkheid om een bedrijf op een bepaald inputniveau te produceren. Onverschilligheidscurves verwijzen naar het voordeel dat een consument ontvangt door items te kopen met een bepaald bedrag. Het verschil tussen deze twee tools is dat de isoquant de keuzes van een bedrijf laat zien, terwijl de onverschilligheidscurve de keuzes van een consument laat zien. Er zijn veel overeenkomsten tussen hen.
Mogelijke keuzes
De belangrijkste overeenkomst tussen de twee methoden is dat ze beide curven bevatten. Een tabel toont ook de opties die beschikbaar zijn op een bepaald ingangsniveau. Het tekenen van de curve suggereert dat er tussenproductie- en consumptieopties zijn, ook al staan ze niet specifiek vermeld in de tabel, die wel beschikbaar zijn op punten langs de curve. Volgens Middlebury College bevat een kaart met isoquante curven alle mogelijke productiekeuzes. Een kaart met onverschilligheidscurves bevat alle beschikbare consumptiekeuzes.
Maximaal rendement
Bij beide curven wordt ervan uitgegaan dat de gebruiker het rendement probeert te maximaliseren. De rand van de isoquantcurve is het maximum dat een bedrijf kan produceren en de rand van de onverschilligheidscurve is het maximum dat een consument kan kopen. Het niet maximaliseren van het rendement biedt een rendement onder de curvellijn. Volgens Seattle University gaan de twee grafieken ervan uit dat de curve het meest efficiënte gebruik van beschikbare middelen weergeeft.
Marginale opbrengsten
Het marginale rendement is een kenmerk van beide soorten grafieken. De isoquant toont het resultaat van het toevoegen van een hulpmiddel aan de productie, als extra arbeiders. In eerste instantie zal het toevoegen van meer werknemers het bedrijf in staat stellen om meer goederen in een hoger tempo te produceren, maar uiteindelijk zal het toevoegen van nog een werknemer de productie niet met dezelfde hoeveelheid verhogen. Dit is vergelijkbaar met het marginale rendement op een onverschilligheidscurve. Een dorstig mens verdient een groot voordeel door een fles water te krijgen, duizend flessen ontvangen is niet zo indrukwekkend meer.
Een vergoeding
De compensaties zijn in beide curven aanwezig. Het produceren van meer dan één item in de fabriek vermindert de hoeveelheid van een ander item dat het kan produceren, en de tafel toont twee items. De isoquant toont niet de potentiële bijproducten die consumenten kunnen kopen, en laat ook niet toe dat de inputs niet volledig uitwisselbaar zijn. Voor de onverschilligheidscurve kiest de consument slechts tussen twee items, zoals wit of rood vlees. Het model vermeldt niet dat de consument bijvoorbeeld zeevruchten kan kopen.
