Inhoud
Het Stevens-Johnson-syndroom bestaat uit een groep symptomen die optreden wanneer een persoon een bijwerking op een medicijn heeft (zie bronnen). Mensen die lijden aan dit syndroom of een verwante aandoening, toxische epidermale necrolyse genaamd, zien er meestal misvormd uit, waarbij de huid geleidelijk loslaat, waardoor mensen kunnen denken dat het besmettelijk is. Het Stevens-Johnson-syndroom is niet besmettelijk, hoewel ten minste één van de symptomen dat wel kan zijn.
Immuunsysteem
Het Stevens-Johnson-syndroom is een ernstige allergische reactie, wat betekent dat het immuunsysteem negatief reageert op een stof of geneesmiddel dat is ingenomen. Het immuunsysteem van een persoon kan op bijna elk type medicatie reageren.
Niet-besmettelijke symptomen
Huidreacties komen het meest voor bij het Stevens-Johnson-syndroom, waaronder brandwonden, schilfering, blaarvorming en roodachtige uitslag. Koorts en griepachtige symptomen komen ook vaak voor. Geen van deze tekenen van het syndroom is besmettelijk.
Conjunctivitis
Conjunctivitis is een van de symptomen van het Stevens-Johnson-syndroom. Hoewel het syndroom niet besmettelijk is, is het mogelijk om conjunctivitis van de ene persoon op de andere over te brengen als het symptoom aanwezig is. Door uw handen vaak te wassen, verkleint u het risico op conjunctivitis door iemand met het syndroom.
Behandeling
Pijnstillers, antibiotica en intraveneuze hydratatievloeistoffen worden gebruikt om het Stevens-Johnson-syndroom te behandelen, dat een risico op overlijden vormt als het niet wordt behandeld. Hoewel patiënten niet besmettelijk zijn, kunnen bezoeken worden beperkt om het risico op secundaire infecties te verkleinen.
Ondersteuning
De steun van familie en vrienden is belangrijk voor degenen die aan dit syndroom lijden. Het kan schadelijk zijn voor de gezondheid van een persoon en mogelijk fataal zijn als infecties niet onder controle kunnen worden gehouden. Wetende dat het Stevens-Johnson-syndroom niet besmettelijk is, kan helpen bij het opbouwen van steun voor mensen die wilden helpen, maar bang waren om de ziekte op te lopen.
