Inhoud
De vorming van de aarde - en miljarden andere planeten, sterren en verschillende hemellichamen in het universum - is een verhaal van op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Omdat je niet terug kunt gaan in de geschiedenis om te zien wat er is gebeurd, moet je vertrouwen op de beste gissingen van kosmologen en geologen om een consensus te bereiken over de oorsprongstheorie. De meeste theorieën zijn het erover eens dat de aarde is gevormd uit een samenkomst van materialen van een ster. De "Big Bang Theory" is gebaseerd op het feit dat alle materie afkomstig is van een grote explosie van materie en een andere theorie is gebaseerd op het feit dat de explosie kwam van het einde van een instorting van een zwart gat toen de geabsorbeerde energie werd groter dan de zwaartekracht van een zwart gat. Een andere theorie stelt dat het universum voor altijd uitdijt en dan op zichzelf valt, waarbij het herhaaldelijk sterren en planeten weggooit en ze vervolgens terug naar het centrum trekt. Elke cultuur heeft zijn eigen mythologie over het ontstaan van het universum en de vorming van de aarde. Als je ze echter allemaal leest, hebben ze opvallende overeenkomsten met elkaar en met de moderne wetenschappelijke theorie.
Het begin van alles
De eerste stappen
Minder dan vijf miljoen jaar geleden werd een ster een super nova en explodeerde, waardoor een vloedgolf van materie ontstond. Sommige van deze materialen begonnen rond te draaien en zich te vermengen om gloeiende lichamen van waterstof en helium te vormen. Een gigantisch lichaam, onze zon, had genoeg massa om de nodige zwaartekracht uit te oefenen om de gasvormige wolken van materie in zijn baan te verzamelen. De combinatie van deze gasvormige wolk resulteerde in kleinere lichamen, die in een baan om de zon draaiden, in elkaar verpletterden en grotere lichamen vormden die planeten, asteroïden en andere planetesimalen en komeetimalen werden. Het op twee na grootste lichaam dat rond de zon cirkelde, "prototerra", was een bol van gesmolten rotsen die omhoog borrelde. Zodra de dichtere metalen begonnen af te koelen, vestigden ze zich in het midden en de lichtere gaven aanleiding tot de korst. Toen de planeet afkoelde, ontsnapten gassen uit het centrum via vulkanen aan het oppervlak die waterdamp, kooldioxide, zwavel, stikstof, argon en chloor naar boven verdreven. Een paar planetaire botsingen later had de "proto-oorlog" genoeg waterdamp in zijn baan, die de atmosfeer begon te vormen. Als de atmosfeer van Venus en Mars een indicatie is, de aarde had de juiste planetaire massa en was ver genoeg van de zon om het grootste deel van de kooldioxide in de atmosfeer te verspreiden en om een gastvrije atmosfeer te behouden die voor 75 procent uit stikstof bestaat. en 25 procent zuurstof.
Welkom, aarde
Meer planetaire botsingen vonden plaats toen de aarde op het toneel verscheen, wat massa, waterdamp en een maan bijdroeg aan haar voortgang. Toen er zich genoeg waterdamp in de atmosfeer had opgehoopt, begon het te regenen, waardoor het oppervlak afkoelde. Stromend water vormde kanalen en de oceanen, terwijl de korst zich splitste en zich opnieuw vormde van gigantische continenten van vaste korst die over de verplaatste mantel boven de gesmolten kern zweefden. Alle elementen waren aanwezig, hetzij door een kosmisch ongeluk of door een project, zodat het leven zich begon te ontwikkelen op de nieuwe planeet die we de aarde noemen.
