Inhoud
Zichtbare ultraviolette spectrocopie, of UV-vis, is een diagnostische methode waarbij gebruik wordt gemaakt van zichtbaar licht en de aangrenzende golflengten. Een UV-vis spectrometer is een instrument dat een lichtbron gebruikt die door een camera gaat om metaalionen en organische componenten te detecteren. Het is een krachtig wapen dat in veel laboratoria wordt gebruikt, maar er zijn tal van voor- en nadelen aan het gebruik van deze diagnosemethode.
Lichtbron
Een lichtbronobstructie regelt de hoeveelheid licht die van een gespecialiseerde lamp komt die door het monster gaat. De obstructor is het enige onderdeel van een bewegende UV-vis-spectrometer. Het voordeel van dit systeem zit in het eenvoudige ontwerp van het instrument. Het is echter niet alleen een lamp die alle golflengten van licht uitzendt die nodig zijn voor analyse. Een deuteriumlamp zendt bijvoorbeeld golflengten uit van 180 nm tot 370 nm en een wolfraamlamp zendt golflengten uit van 315 nm tot 900 nm. Het vervangen van de lamp is een tijdrovend proces.
Kalibratie
UV-vis-spectrometers vereisen frequente kalibraties om de nauwkeurigheid en precisie van het instrument te behouden. Om het type materiaal te kiezen dat als kalibrator moet worden gebruikt, is kennis vereist van het type monster dat moet worden geanalyseerd. Monsteranalyse met behulp van UV-vis is echter een zeer snel proces in vergelijking met andere monsterdetectiemethoden, zoals HPLC. Deze snelle analyse wordt alleen bereikt door een juiste kalibratie.
Gevoeligheid
De UV-vis-techniek is niet-destructief voor het monster en heeft een hoge gevoeligheid voor de detectie van organische verbindingen. Strooilicht kan echter een probleem zijn. Dit komt door het feit dat de arts in kwestie het monster probeert te detecteren met een zeer groot golflengtebereik of het slechte ontwerp van het instrument.
