Inhoud

• Beter kijken
• Identificatie en classificatie
• Haalbaarheidsdetectie
• Identificatie van cellulaire structuren

Microbiologen bestuderen de eigenschappen van micro-organismen, zoals algen, bacteriën, protozoa, schimmels en virussen, met een microscoop. Hoewel sommige organismen, zoals protozoa en gistcellen, gemakkelijk door objectglaasjes te zien zijn, moeten bacteriële cellen worden gekleurd. Wetenschappers hebben verschillende methoden ontwikkeld, zoals de Gram-kleuringstechniek, zuurbestendige kleuring en fluorescerende kleuring om de visualisatie van bacteriële cellen en celstructuren te verbeteren. Met behulp van dergelijke kleuringsmethoden is het mogelijk om de structurele kenmerken te identificeren die helpen bij het classificeren van bacteriën.

Beter kijken

Bacteriële organismen zijn zo klein dat de meeste alleen onder de microscoop zichtbaar zijn met een vergrotingsfactor van 1000 keer. De eenvoudige toename in grootte biedt echter niet voldoende duidelijkheid, dus de bacteriën moeten daarom vóór observatie worden gekleurd om de duidelijkheid te verschaffen die nodig is voor visualisatie.

Identificatie en classificatie

Het kleuren van bacteriën om onderscheid te maken tussen soorten bacteriën staat bekend als differentiële kleuring. Gramkleuring is een differentiële kleuring die bacteriën onderscheidt afhankelijk van de celwandinhoud. Bij deze methode reageren de bacteriële cellen met een kristalviolette kleurstof om violet te worden. Door de toevoeging van een bleekmiddel verliezen sommige bacteriecellen hun kleur, andere niet. Door toevoeging van safraninekleurstof worden verkleurde cellen rood, terwijl bacteriecellen die geen kleur verliezen violet blijven. Cellen die rood worden, worden gramnegatieve organismen genoemd en cellen die niet rood worden, worden geclassificeerd als grampositieve organismen. De Gram-kleuringstechniek biedt een snelle methode voor de eerste identificatie van bacteriën die bij infecties zijn betrokken. Evenzo helpt het zuurbestendige kleuringsproces om specifiek organismen te identificeren die behoren tot de klasse van bacteriën die mycobacteriën worden genoemd, zoals Mycobacterium tuberculosis.

Haalbaarheidsdetectie

In monsters van bacterieculturen is het vaak belangrijk om de aanwezigheid van levende bacteriecellen te detecteren. Methoden zoals fluorescerende kleuring helpen om te bepalen of kweekcellen levensvatbaar zijn of niet. Levende bacteriën hebben het vermogen om tetrazolium-5-cyaan-2,3-ditolylchloride (CTC) om te zetten in een kleurstof die een rode fluorescentie vertoont. Daarom, wanneer CTC-gekleurde culturen deze fluorescentie uitzenden, duidt dit op de aanwezigheid van levensvatbare bacteriën. Propidiumjodide is een vlek die alleen inwerkt op niet-levende cellen met beschadigde membranen en daarom nuttig is bij het identificeren van dode bacteriële cellen.

Identificatie van cellulaire structuren

Kleuring biedt een methode voor duidelijke visualisatie van verschillende celstructuren. De Feulgen-kleuringsmethode maakt bijvoorbeeld identificatie van de kern in bacteriële cellen mogelijk, terwijl Albert-kleuring nuttig is bij het visualiseren van metachromatische korrels. Evenzo maakt de zilverimpregneringstechniek de identificatie van spirocheten mogelijk. Flagella zijn gemakkelijk te observeren als ze gekleurd zijn met Ryu's kleur. Malachietgroene kleuring helpt bij het identificeren van bacteriële sporen.