Inhoud
- Betere visualisatie
- Identificatie en classificatie
- Haalbaarheidsdetectie
- Identificatie van cellulaire structuren
Microbiologen bestuderen de karakteristieken van micro-organismen, zoals algen, bacteriën, protozoa, schimmels en virussen, met behulp van een microscoop. Hoewel sommige organismen, zoals protozoa en gistcellen, gemakkelijk te zien zijn via dia's, hebben bacteriecellen kleuring nodig. Wetenschappers hebben een aantal methoden ontwikkeld, zoals de Gram-kleuringstechniek, zuurvaste kleuring en fluorescerende kleuring om de visualisatie van bacteriële cellen en celstructuren te verbeteren. Met behulp van dergelijke kleuringsmethoden is het mogelijk om de structurele kenmerken te identificeren die helpen bij het classificeren van de bacteriën.
Betere visualisatie
De bacteriële organismen zijn zo klein dat de meeste ervan alleen zichtbaar zijn onder een microscoop met een vergrotingsvermogen van 1000 keer. Een eenvoudige vergroting biedt echter niet voldoende duidelijkheid, dus bacteriën moeten daarom voorafgaand aan observatie worden gekleurd om de helderheid te verkrijgen die nodig is voor visualisatie.
Identificatie en classificatie
De kleuring van bacteriën om onderscheid te maken tussen de soorten bacteriën staat bekend als differentiële kleuring. Gram-kleuring is een differentiële kleuring die bacteriën onderscheidt als een functie van celwandinhoud. In deze methode reageren de bacteriecellen met een kristalviolette kleurstof om violet te kleuren. Door een verkleurende agent toe te voegen, verliezen sommige bacteriële cellen kleur, terwijl andere dat niet doen. Door safranin-kleurstof toe te voegen, krijgen verkleurde cellen rode kleuring, terwijl bacteriële cellen die geen kleur verliezen violet blijven. Rode cellen worden gram-negatieve organismen genoemd en die cellen die niet rood worden, worden geclassificeerd als gram-positieve organismen. De Gram-kleuringstechniek verschaft een snelle methode voor de initiële identificatie van bacteriën die betrokken zijn bij infecties. Evenzo helpt het zuurbestendige kleuringsproces om specifiek organismen te identificeren die behoren tot de klasse van bacteriën die mycobacteriën worden genoemd, zoals Mycobacterium tuberculosis.
Haalbaarheidsdetectie
In bacteriële kweekmonsters is het vaak belangrijk om de aanwezigheid van levende bacteriële cellen te detecteren. Werkwijzen zoals fluorescente kleuring helpen om te identificeren of de kweekcellen al dan niet levensvatbaar zijn. Levende bacteriën hebben het vermogen om het tetrazoliumchloride 5-cyaan-2,3-ditolyl (CTC) om te zetten in een kleurstof die een rode fluorescentie vertoont. Wanneer CTC-gekleurde kweken deze fluorescenties uitzenden, duidt dit daarom op de aanwezigheid van levensvatbare bacteriën. Propidiumjodide is een kleuring die alleen werkt op niet-levende cellen met beschadigde membranen en is daarom nuttig bij het identificeren van dode bacteriële cellen.
Identificatie van cellulaire structuren
Kleuren biedt een duidelijke visualisatiemethode voor verschillende celstructuren. De Feulgen-kleuringmethode maakt bijvoorbeeld de identificatie van de kern in de bacteriecellen mogelijk, terwijl de Albert-kleuring nuttig is bij de visualisatie van metachromatische korrels. Evenzo maakt de zilverimpregneringstechniek de identificatie van spirocheten mogelijk. De flagella zijn gemakkelijk te zien wanneer ze gekleurd zijn met de inkleuring van Ryu. Malachietgroene kleuring helpt bij het identificeren van bacteriële sporen.
