Inhoud
In het midden van de 15e eeuw maakten de middeleeuwen plaats voor de Renaissance, een periode waarin Europa een herformulering onderging in het leren. De 16e eeuw was het hoogtepunt van die periode. Het was een moment van tumultueuze politieke en culturele overgang, overgangen die werden weerspiegeld in veranderingen in kledingsmaak.
Historische context
De Renaissance was een tijd van filosofisch onderzoek, verkenning, wetenschappelijk onderzoek en artistieke creatie. Enkele belangrijke figuren uit de Renaissance zijn kunstenaars als Leonardo da Vinci, Michelangelo en Rafael; schrijvers als William Shakespeare, Nicolau Machiavelli en Miguel de Cervantes; wetenschappers als Nicolau Copernicus, Galileo Galilei, Tycho Brahe en Andreas Vesalius; en politieke leiders, zoals de koningen en koninginnen Henry VIII en Elizabeth I, uit Engeland, en Fernando en Isabella, uit Spanje.
Herenmode
Mannen uit de Renaissance droegen korte jassen die paren worden genoemd, in plaats van de gewaadachtige tunieken, zo populair in de Middeleeuwen. Deze jassen waren geweven en vaak gemaakt van rijke stoffen en versierd met dierenhuid. Naarmate de 16e eeuw vorderde, werden mouwen en schouders donzig en uitgebreider. Veel mensen begonnen vesten te dragen met uitsnijdingen op de mouwen om te pronken met de rijkste stoffen die eronder werden gebruikt. De mannen bedekten hun benen met aparte, strakke beenkappen, 'slangen' genaamd, die hun geslachtsdelen blootlieten. De geslachtsdelen waren bedekt met een stukje weefsel dat een sekstape wordt genoemd. Sommige Engelse, Franse en Spaanse mannen overdreven hun mannelijkheid en droegen zware, doorgestikte of versierde stukken gemaakt van fijne stoffen, zoals zijde. Sommige mannen vormden hun delen zelfs als een penis in erectie. Aan het einde van de 16e eeuw werd sekstape vervangen door korte broekjes genaamd bombachas. Mannen combineerden ze met accessoires zoals zwaarden en dolken, korte mantels en verschillende stijlen vilten en fluwelen hoeden. Zijn schoenen waren typisch breed en zagen eruit als pantoffels met ronde tenen.
Vrouwelijke mode
Damesmode uit de Renaissance is over het algemeen verschoven van de vormeloze jurken die in de middeleeuwen werden gedragen, naar zwaar gestructureerde kleding met dezelfde brede schouders en pofmouwen die door mannen werden gedragen. De meeste vrouwen droegen een grote, kegelvormige rok genaamd "Spanish Farthingale" en stijve lijfjes, strak om de taille. De jurken waren gemaakt van stoffen versierd met kant, parels, steentjes, linten en vlechten. Ze werden vaak aangevuld met kant, zogenaamde gesteven kragen. Sommige halsbanden waren zo uitgebreid dat het voor vrouwen zelfs moeilijk was om te eten, totdat iemand besloot ze in tweeën te delen. Sommige vrouwen gebruikten hun halsband om hun decolleté te accentueren.
Schild
Zestiende-eeuwse ridders droegen uitgebreide en opzichtige bepantsering. Degenen in Maximiliaan-stijl waren bijvoorbeeld versierd met smalle groeven die plooien in modieuze kleding nabootsten. Andere harnasstijlen waren versierd met goud, gravures, reliëfpatronen en zelfs schilderijen. Tegelijkertijd maakte het toegenomen gebruik van vuurwapens het gebruik van volledige bepantsering onpraktisch. Veel ridders en soldaten uit de Renaissance gingen de strijd aan met een pantser van driekwart of half zo groot, wat voor meer mobiliteit zorgde, en open helmen op het gezicht om het zicht te vergroten. Veel van degenen die de Azteken en Inca's veroverden, trokken ten strijde met een helm en een rompbeschermer genaamd cuirass.
