Inhoud
Rekening houdend met hoe sterk en hoe witter de tanden zijn, kan men denken dat ze van bot zijn gemaakt. Maar dit is niet het geval, sterke tanden en botten delen een component genaamd hydroxyapatiet. De chemische samenstelling van de tand kan beter worden begrepen wanneer de vier weefsels waaruit het bestaat afzonderlijk worden geanalyseerd: glazuur, dentine, cement en pulp.
glazuur
Het glazuur, witachtige coating, is het moeilijkste en meest gemineraliseerde deel van de tanden en het lichaam. Ongeveer 96% van het glazuur bestaat uit een mineraal genaamd hydroxyapatiet, dat ook ongeveer 50% van een bot vormt. De andere 4% bestaat uit water en organisch materiaal. Vanwege deze hoge concentratie aan mineraalkracht is het glazuur sterk genoeg om de stress van bijten, kauwen en slijpen te weerstaan. Ditzelfde kenmerk maakt het glazuur echter fragiel en vatbaar voor scheuren en krassen.
dentine
Het dentine, gelige substantie, vormt het grootste deel van de tand. Het is verantwoordelijk voor het inkleuren van de tand. Dentine, dat minder gemineraliseerd en bros is dan glazuur, met 70% mineralen (hydroxyapatiet en calciumfosfaat), 20% organisch materiaal (voornamelijk eiwitten) en 10% water, werkt als ondersteuning voor het glazuur. Omdat het zachter is dan glazuur, heeft dentine meer kans op verval.
cemento
Het cement, de gelige substantie die de wortel van de tand bedekt, is zelfs zachter dan het glazuur en dentine. Hydroxyapatiet is de hoofdcomponent ervan, die ongeveer 40% daarvan omvat. Eiwitten, voornamelijk collageen (het meest voorkomende eiwit bij de mens), vormen ongeveer 33% van het cement, terwijl water de resterende 22% vormt. De rol van cementum is om de tand aan het bovenbeen te helpen bevestigen en de stabiliteit ervan te waarborgen.
pulp
Als de "zenuw" van de tand, is de belangrijkste rol van de pulp het vormen van dentine door cellen aan zijn buitenoppervlak, genaamd odontoblasts. De pulp bestaat uit bloedvaten en zenuwen. Tot de cellen die de pulp vormen, behoren witte bloedcellen, zoals macrofagen en T-lymfocyten.
remineralisatie
Onderzoekers geloven dat fluoride, een versie van het element in tandpasta, een belangrijke factor is bij het remineraliseren van tanden. Zodra het fluoride in contact komt met het oppervlak van de tand, trekt het andere mineralen aan. Een dergelijke blootstelling vermindert dus het tandbederf.
