Inhoud
Meer dan een eeuw competitief wereldvoetbal heeft de waarneembare verschillen tussen Latijns-Amerikaanse en Europese voetbalstijlen bepaald. Sommige van deze algemeen geaccepteerde verschillen zijn bijna stereotypen geworden, ondanks de voortdurend veranderende aard van het moderne spel. Fundamentele voetbalfilosofieën verschillen echter tussen culturele regio's, en zowel Europa als Latijns-Amerika hebben hun eigen fundamentele stijlen.
Stijl spelen
Latijns-Amerikaanse teams spelen traditioneel een meer open stijl van voetbal. Het stroomt vrijelijk en richt zich op aanvallen. Relatief gezien is het algemene beeld van de Europese game er een met meer discipline en minder vrijheid van meningsuiting. Europese tactieken hebben de neiging zich te concentreren op het sluiten van de ruimtes van de tegenstander, wat resulteert in een meer uniforme en voorzichtige aanpak. Dit zijn algemene opvattingen, dat het moderne spel kan eroderen. De 21ste eeuw zag selecties zoals de Braziliaanse en Argentijnse hun defensieve tactiek sluiten, vaak offeren meer open voetbal. Het Duitse team, ooit bekend om zijn starre efficiëntie, toonde daarentegen een open speelstijl gericht op de aanval tijdens het WK 2010.
techniek
Latijns-Amerikaanse spelers staan bekend om hun technische vaardigheden. Ze hebben vertrouwen met de bal in de voeten en willen de verdedigers één voor één tegemoet treden. Ze bewegen de bal spontaan en met veel individuele bewegingen. Europees voetbal benadrukt individualiteit niet zozeer. De coaches concentreren zich op teamwork en moedigen de directe pass tussen spelers aan in plaats van dribbels. Duidelijke uitzonderingen zijn bijvoorbeeld Spanje, wereldbekerkampioen van 2010 met een mooie demonstratie van technisch voetbal.
stijl
Ergens voorbij technische vaardigheden is de natuurlijke stijl, iets dat Latijns-Amerikaanse spelers in overvloed hebben. Brazilianen zijn de koningen van de stijl en hun passie voor het doen van het onverwachte lijkt zich in de hele regio te hebben verspreid. Pelé, Maradona, Ronaldo, Ronaldinho en Lionel Messi zijn slechts een paar namen op een lange lijst van opmerkelijke spelers. Europa heeft ook een goede pool van spelers als Zinedine Zidane en Cristiano Ronaldo geproduceerd, maar de meeste fans en experts zien Latijns-Amerika nog steeds als het huis van spectaculair voetbal.
keepers
Enkele van de grootste keepers aller tijden kwamen uit Latijns-Amerika. Ubaldo Fillol en Amadeo Carrizo uit Argentinië, Gilmar do Brasil en Jose Luis Chilavert uit Paraguay zijn opmerkelijke voorbeelden. Latijns-Amerikaanse keepers hebben echter een reputatie voor excentriciteit en onbetrouwbaarheid, dankzij enkele tenebrile prestaties van keepers in de regio in wereldbekers. In dit opzicht is niemand te vergelijken met de voormalige Colombiaanse keeper Rene "El Loco" Higuita. Hij stond erom bekend de bal over het veld te rijden, doelpunten te scoren op fouten en, het meest beroemde, zijn verdediging van de schorpioen. Ondanks dat hij erg populair was en een speler die de fans vermaakte, hielpen zijn bizarrices niet om de reputatie van de Latijns-Amerikaanse keepers te herstellen.
