Inhoud

• functie
• verwijdering
• Effecten van volledige verwijdering

Het menselijk lichaam heeft veel klieren die verschillende hormonen produceren. De bijnier bevindt zich boven de nieren en bestaat uit twee delen. Het binnenste deel wordt de bijnier genoemd en de andere wordt de bijnierschors genoemd. Elk van hen heeft een andere functie en stuurt de productie van de hypofyse in de hersenen.

Verwijdering van de bijnier gebeurt meestal wanneer de patiënt kanker van de klier heeft (Jupiterimages / Photos.com / Getty Images)

functie

De bijnier is verantwoordelijk voor het vrijgeven van hormonen, zoals adrenaline, in de bloedbaan. De bijnierschors produceert en releases andere soorten hormonen, die bepalen hoe het lichaam koolhydraten, lipiden en eiwitten gebruikt. Het is ook verantwoordelijk voor de productie van het mannelijk hormoon testosteron bij mannen en vrouwen, evenals de productie van mineralocorticoïden, die de bloeddruk en zout- en kaliumspiegels regelen.

verwijdering

Hoewel de bijnier belangrijke hormonen produceert, is het mogelijk om een ​​of twee te verwijderen en een zekere mate van normaliteit te handhaven. Deze gedeeltelijke of volledige verwijdering wordt adrenalectomie genoemd en wordt meestal gedaan door laparoscopische chirurgie en alleen wanneer de patiënt bijnierkanker heeft, wat uiterst zeldzaam is. Het is mogelijk om te leven met een bijnier zonder het gebruik van hormonale supplementen, maar deze zijn meestal vereist wanneer beide worden verwijderd.

Effecten van volledige verwijdering

Gedeeltelijke of volledige verwijdering van de bijnier wordt alleen gedaan in gevallen van bijnierkanker. Daarom moet de patiënt bereid zijn om niet alleen de daling van de essentiële hormonale productie aan te pakken, maar ook de bijwerkingen van chemotherapie of bestraling. Om de bijnierhormoonproductie te vervangen, wordt de patiënt vaak in hormoonvervangingstherapie geplaatst. Zonder dit kan het andere belangrijke gezondheidsproblemen ontwikkelen, zoals diabetes, obesitas, hoge bloeddruk en andere symptomen die verband houden met niet-metabolisch functioneren. Ondanks hormoonvervanging, bestraling en chemotherapie, is de prognose voor vijf jaar overleven niet positief. Statistische gegevens tonen aan dat tussen 65 en 90% van degenen die een behandeling hebben gekregen binnen 5 jaar zal overlijden.