Inhoud
Uiteindelijk moeten bijna alle mensen een beslissing nemen over wat ze moeten schrijven op een grafsteen van een familielid of een goede vriend. Tijdens het Victoriaanse tijdperk tot het begin van de 20e eeuw overheerst bloemig proza, met fragmenten uit poëzie en opgenomen teksten. De Eerste Wereldoorlog bracht een minder romantisch beeld van de dood en vandaag is het herdenkingsprobleem puur een kwestie van gezinsvoorkeur.
De basis
De volledige naam van de overledene, misschien met een bekende naam tussen aanhalingstekens, is de meest gebruikelijke inscriptie op een tumulusplaat. Af en toe worden de initialen vervangen door de voornaam en middelste naam als het graf steen is (geassocieerd met een aangrenzende tumulus). In sommige kindergraven staat vaak de kleine naam of simpelweg 'kind' en 'kind' of 'dochter' als het kind is overleden voordat het een naam heeft. Het jaar staat altijd op de grafsteen. Vaak wordt het geboortejaar geschreven en soms worden de dag en de maand aan deze notities toegevoegd. Omdat toekomstige generaties het veld kunnen gebruiken voor referentie bij het vaststellen van genealogieën, is nauwkeurigheid essentieel bij deze identificatie. Andere basisinformatie die in een gedeelde grafsteen kan worden opgenomen, is de relatie van de overledene tot andere inzittenden ("vrouw", "vader", "zuster") van het graf.
Belangrijke toevoegingen
Militaire dienst wordt meestal genoteerd op een tumulus-plaat. De informatie kan eenvoudig zijn als de tak van de dienst of kan de positie, toewijzingen of oorlogsdienst omvatten. Andere toevoegingen kunnen de openbare dienst, het gekozen kantoor of lid van een bepaalde club zijn. Broederlijke connecties zoals de Vrijmetselarij, onder anderen, worden meestal geannoteerd met lidsymbolen. liefdevolle voorwaarden ("Geliefde echtgenoot", "Beste moeder") zijn ook aanvullende traditionele informatie. Hoewel veel stenen uit het Victoriaanse tijdperk met dergelijke termen waren gevuld, is hun gebruik eerder een kwestie van voorkeur dan van vorm in de huidige minder sierlijke velden.
Militaire kampen kunnen de tak van de dienst of functie, opdrachten of oorlogsdienst omvatten
Proza en poëzie
"Gedenk man, van waar je vandaan komt, zoals je nu bent, dus ik was ook, zoals ik nu ben, zul je ook zijn, Onthoud dit en dat zal mij volgen."
Dit waarschuwingsrijm in een Engels graf nodigt bijna het oneerbiedige antwoord uit dat hieronder is gegraveerd:
"Volg hem zeker, ik zal niet totdat ik weet welke weg hij heeft genomen" (zie bron 3)
Proza, meestal afkomstig uit de Bijbel of een ander heilig boek, en poëzie sieren soms de grafstenen als epitafen om de geest van de overledene samen te vatten. Veel gezinnen kiezen korte, populaire zinnen uit de boeken van Psalmen en Spreuken als "Een goede vrouw, wie kan haar vinden? Ze is kostbaarder dan juwelen" (Spreuken 31:10). Andere epitafen gebruiken passages uit de evangeliën zoals "Waar ik heenga, je kunt me nu niet volgen" (Johannes 13:36). Een favoriet gedicht, lied of uittreksel van het boek van de overledene kan een grafschrift zijn. Af en toe voegt een familie een gedachte of een gedicht van hun eigen compositie toe. De uitdaging bij het aanmelden voor een campagne is om een geschikte zin te kiezen die erin past. Het is verstandig om te onthouden dat de douane verandert; in veel historische perioden werd de humor gebruikt in epitafen, maar de sfeer van slechte smaak is misplaatst op een openbare begraafplaats met betrekking tot de rouwenden. De eenvoudigste zin is meestal degene die de toekomstige generaties de gevoelens van degenen die dol zijn op degenen die overleden, zal overbrengen.
