Inhoud
Het oude Egypte wordt vaak geassocieerd met farao's, piramides en de Nijldelta. De hiëroglifische, hiëratische en demotische schrijfsystemen, die gedurende een periode van meer dan vierduizend jaar werden gebruikt, werden gebruikt om een schat aan literatuur te creëren die ons een voorproefje geeft van deze oude wereld en de aard van de mensheid in het algemeen.
Religieuze poëzie
Koning Achnaton was een heerser in ongeveer 1350 voor Christus die zich de constructie van het bouwwerk in Karnak voorstelde, maar hij was ook een dichter. Zijn "Hino ao Sol" is een religieus gedicht, aangezien de oude Egyptenaren de ster als een zichtbare vorm van God beschouwden. Een deel van zijn nalatenschap was om polytheïstische religieuze praktijken te dwingen monotheïstisch te worden. In zijn poëzie prijst hij zijn God op een monotheïstische manier, waarmee hij het gedicht begint: "Moge uw heilige licht schijnen vanuit de hoogten van de hemel, / Oh, levende Aton, / Bron van al het leven!" Hij vervolgt in de zevende strofe met "Oh, one God, / No match!".
Gebruik van metafoor
Het tijdperk van het nieuwe rijk in het oude Egypte bracht veel liefdesgedichten voort. Deze gedichten drukken de hogere emotie van liefde uit, maar weerspiegelen ook hoe het wereldse leven er in die periode uitzag. In een gedicht zonder titel bespreekt de verteller de liefde van zijn geliefde in termen van vuur en verlangen als een havik die op zoek is naar voedsel: "Want de hemel maakt je liefde / Als vuur dat stro consumeert". Niet alleen wordt het universele gevoel van liefde overgedragen, maar ook de kracht van de natuur is belangrijk voor de auteur.
Poëzie onder arbeiders
Archeologen vonden poëzie in Deir el-Medina, een dorp van grafbouwers tijdens het Nieuwe Rijk in de Egyptische geschiedenis. Men denkt dat de arbeiders zelf misschien geletterd waren en hebben bijgedragen aan poëzie. Dezelfde ambachtslieden die de graven van Ramses II en Toetanchamon hebben gebouwd, hebben misschien nachten doorgebracht met het schrijven en zingen van poëzie. Kenmerkend voor deze kunst was het gebruik van dagelijkse bezigheden als metaforen voor liefde. Hier, in "A Travessia", trekt de schrijver een parallel tussen vissen en zijn liefde: "Ik zal met jou in het water afdalen, / En ik zal terugkomen met een rode vis voor je, / Hier tussen mijn vingers".
De poëtische traditie
Egyptische poëzie is de poëzie die het dichtst de composities van de oude Hebreeën weerspiegelt in het gebruik van parallellisme en ritme. Het Egyptische vers werd vergeleken met het boek Psalmen in de Torah en het Hooglied. Verschillende van de gedichten gaan over wereldlijke liefde, een feit dat velen nog steeds verrast.De vertaalde teksten zijn zeer direct en door het gebruik van herhaling en metafoor zijn ze zeer vertrouwd en toegankelijk voor het moderne publiek.
