Inhoud
Het Romeinse rijk, beroemd om zijn enorme uitgestrektheid, stond ook bekend om zijn pantheon van goden en godinnen, bijna identiek aan het Griekse pantheon. Historici zeggen dat het Griekse pantheon op de eerste plaats kwam, toen de Romeinen Griekse geloofsovertuigingen en goden in hun religie incorporeerden, net zoals ze nieuwe goden verwierven uit andere beschavingen die ze veroverden. Hoewel de Romeinen de Griekse godheden een nieuwe naam gaven toen ze ze incorporeerden, vervulden de goden soortgelijke functies en hadden ze een soortgelijke aanbidding.
Polytheïsme
Zowel de Grieken als de Romeinen beoefenden de polytheïstische of heidense religie, wat betekent dat ze veel goden aanbaden in plaats van slechts één. Elk van deze godheden had de leiding over een bepaald aspect van het dagelijkse leven van mensen, zoals thuis en thuis, jacht, oorlog, storm, bevalling, oceanen, wijn en hel. In elke cultuur vormden de goden een gefragmenteerde en gecompliceerde familie waarvan de leden op dezelfde manier met elkaar omgingen als menselijke families. Ze genoten van conflicten, jaloezie, geweld, liefde, seks en politieke intriges.
Correspondenten
Net als het Griekse pantheon werden de Romeinse goden geregeerd door een patriarchale god uit de hemel die bliksemschichten wierp. Hij stond bekend als Zeus bij de Grieken en Jupiter bij de Romeinen. De soevereine god trouwde met zijn zus, een godin die bij de Grieken bekend stond als Hera en bij de Romeinen Juno. Samen en met andere geliefden hadden ze veel kinderen, die ook goden waren. Als boodschapper van de goden was de snelle Hermes de Griekse versie, door de Romeinen omgedoopt tot Mercurius. Uit liefde aanbaden de Grieken de godin Aphrodite, wiens Romeinse tegenhanger Venus was. Voor oorlog erkenden de Grieken Ares, terwijl de Romeinen hulde brachten aan Mars. De zeegoden waren Neptunus in Rome en Poseidon in Griekenland; in elke traditie was de god van de zee ook een broer van de soevereine god. De twee pantheons hadden een tiental mythische goden en helden van vergelijkbare aard gemeen, maar met verschillende namen, wier avonturen en krachten op elkaar leken.
Episch
De Griekse epische gedichten "Iliad" en "Odyssey", door Homerus, volgden de avonturen van Odysseus, terwijl Virgilius 'Romeinse gedicht "Aenida" het verhaal van Aeneas vertelde. Deze twee epische gedichten beschrijven de avonturen van je helden tijdens en na de Trojaanse oorlog. Hoewel ze in de oorlog aan weerszijden vochten, zwierven zowel Ulysses als Aeneas over de zeeën, ontmoetten monsters, hadden gevaarlijke liefdesaffaires en werden geconfronteerd met de grillen van de goden. In beide tradities speelden de goden bijna dezelfde rollen als mensen, en gebruikten ze ze als pionnen om met elkaar te vechten in geschillen tegen goden.
Aanbidden
In beide tradities werden dieren geofferd om de goden te eren, tevreden te stellen en te danken. Mensen konden dergelijke offers thuis, op slagvelden, als onderdeel van een openbaar festival of ceremonie ter ere van de godheid of zelfs in een tempel die exclusief aan de god of godin was gewijd, aanbieden. Alle gevallen van goed of slecht geluk werden toegeschreven aan de genoegens of genoegens van de goden, en mensen reageerden volgens offers of rituelen van toewijding.
