Inhoud
De piriformis-spier is een relatief kleine spier die zich uitstrekt van de voorkant van het heiligbeen, een driehoekig bot aan de basis van de wervelkolom, tot aan het bekken. Het is door pezen verbonden met de bovenrand van de trochanter of de bovenste rand van het dijbeen (dij). Verantwoordelijk voor de laterale rotatie van de dij, bevindt deze zich meestal heel dicht bij of zelfs in contact met de heupzenuw.
Verwondingen aan de piriformis-spier kunnen vaak pijnlijke ischiasaandoeningen veroorzaken, waarbij de geïrriteerde zenuw die over de lengte van het been loopt pijn en stijfheid veroorzaakt in de onderrug, heupen, billen en achterkant van de dijspieren. Hoewel het mechanisme niet volledig wordt begrepen, geloven artsen dat ischias wordt veroorzaakt wanneer de piriformis-spier gewelddadige spasmen veroorzaakt als reactie op letsel.
Als er bloeding en zwelling in de spier is, zal er littekenweefsel ontstaan, waardoor de spiervezels zich tegen het bekken spannen, wat een onverzettelijke druk uitoefent op de heupzenuw, waardoor een pijnsyndroom ontstaat over het aangedane been, rug en heup.
Structuur
Interventies
De diagnose omvat een onderzoek van de volledige medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek en röntgenfoto's van de onderrug en botten van het bekken. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) wordt ook vaak gebruikt bij de diagnose. In veel gevallen van ischias verlicht een operatie voor een hernia de symptomen niet omdat het piriformis-syndroom over het hoofd wordt gezien bij de analyse van de aandoening, volgens orthopedist Aaron Filler, MD.
Chirurgie om ischias en lage rugpijn te corrigeren wordt een optie nadat de aandoening tevergeefs is behandeld met gewone ontstekingsremmende geneesmiddelen, zoals ibuprofen en paracetamol, fysiotherapie en directe injecties met een pijnstiller zoals lidocaïne of inflammatoire anticortison.
Injectie met botulisme kan enkele maanden verlichting bieden door de piriformis-spier te verlammen.
Chirurgie
Chirurgische behandeling omvat resectie (snijden) en inbrengen van de piriformis-spier naast het bekken om de druk op de heupzenuw te verlichten. Een andere strikt gerelateerde chirurgische techniek is om de piriforme spier zelf voor hetzelfde doel door te snijden. Deze worden meestal poliklinisch gedaan.
De chirurg maakt eerst een incisie van ongeveer tien centimeter in de gluteus maximus (hoofdspier van de bil) om dieper te kijken en de piriformis-spier te vinden. Vervolgens wordt de spier doorgesneden en soms wordt een deel van de spier verwijderd om spanning in de zenuw los te laten.
Deze procedure brengt beweging niet in gevaar, omdat de grotere spieren het verlies van de piriformis kunnen compenseren. Na de operatie werkt u vier tot zes weken samen met een fysiotherapeut. Het grootste deel van de therapie zal zich richten op oefeningen aangevuld met ijs, warmte, massage en elektrische stimulatie om uw kracht, rek en functionaliteit te verbeteren.
