Inhoud

• Roestvrijstalen eigenschappen
• Anodische vs. elektroden kathode-elektroden
• Corrosie-effecten
• Zwavelzuur eigenschappen
• Roestvrij staalsoorten en sterkte

Op een paar uitzonderingen na - goud, palladium en platina - corroderen alle metalen. Dit geldt ook voor roestvrij staal. Een veel voorkomende misvatting is dat roestvrij staal 100% corrosiebestendig is, legt eStainlessSteel.com uit. Hoewel de corrosiebestendigheid ongelooflijk is, kan het materiaal onder bepaalde omstandigheden corroderen. Het is eenvoudig om te bepalen wat er nodig is om dit te bewerkstelligen - en het vervolgens te vermijden - door de redenen te begrijpen waarom roestvrij staal zo goed bestand is tegen dergelijke corrosie.

Roestvrijstalen eigenschappen

Het vermogen van roestvrij staal om corrosie te weerstaan, komt van het chroom in het metaal. Roestvrij staal bevat 10,5% chroom, dat reageert met zuurstof om een ​​barrière of beschermende film te vormen. Deze chroomlaag is 130 Angstrom - of een miljoenste van een inch dik - volgens WorldStainless.org. Twee factoren die bijdragen aan de aantrekkelijkheid van deze passieve beschermlaag van chroom zijn temperatuur en zuurstofbeschikbaarheid. De verhoogde warmte verzwakt de laag en het chroom moet reageren met zuurstof om de beschermlaag te vormen.

Anodische vs. elektroden kathode-elektroden

Zwavelzuur wordt gewoonlijk accuzuur genoemd. Het anode-uiteinde van een batterij is corrosief, hoewel het kathode-uiteinde passief is en er geen corrosie optreedt. Deze corrosie treedt op wanneer twee verschillende metalen in dezelfde elektrolytomgeving worden gebracht. Een elektrolyt, ook bekend als een corrosiemiddel, is elke vloeistof die elektrische stroom kan doorlaten, waaronder water, zoals de Galvanic Corrosion Chart van ThelenChannel.com illustreert.

Corrosie-effecten

Er zijn acht soorten corrosie op metalen, zoals beschreven door eStainlessSteel.com. Een uniforme aantasting, of algemene corrosie, treedt op bij het volledig instorten van de beschermende film op het metalen oppervlak. De corrosiescheur wordt vaak aangetroffen in scheuren waar zuurstof beperkt is en in omgevingen met een lage pH, zoals zeewater. Het proces vindt plaats wanneer de beschermende laag van roestvrij staal wordt gepenetreerd waardoor een anodische locatie ontstaat. Galvanische corrosie treedt op wanneer twee verschillende metalen in een elektrolytische omgeving worden geplaatst; de kathode verwijdert het metaal van de anode. Interkristallijne corrosie wordt veroorzaakt door hitte; de koolstof in staal gebruikt chroom om chroomcarbide te maken, waardoor de bescherming rond de verwarmde zone wordt verzwakt. Selectieve uitloging is een type corrosie waarbij een vloeistof het metaal eenvoudig verwijdert tijdens demineralisatie of deïonisatie. Erosie wordt veroorzaakt door een schurende vloeistof die met hoge snelheid door een metaal stroomt en de beschermende laag verwijdert. Spanningscorrosie, of spanningscorrosiechloride, treedt op wanneer scheuren optreden terwijl het metaal onder trekspanning staat.

Zwavelzuur eigenschappen

Zwavelzuur is zeer corrosief in water, hoewel het een slechte elektrolyt produceert vanwege het feit dat er zeer weinig dissocieert in ionen, volgens de beschrijving van zwavelzuur door Chemical Land 21. De concentratie van het zuur bepaalt de corrosieve werking, zoals de British Stainless Steel Association (BSSA) uitlegt. De meeste soorten roestvast staal zijn bestand tegen hoge of lage concentraties, maar tasten het metaal aan bij tussenliggende temperaturen. De concentratie wordt beïnvloed door de temperatuur.

Roestvrij staalsoorten en sterkte

Er zijn verschillende soorten corrosiebestendig roestvrij staal en elk ander zwavelzuur, zoals BSSA uitlegt. 18/10 roestvrij staal is gevoelig voor snel stijgende temperaturen. Het is bestand tegen een zuur met een concentratie van 5% bij kamertemperatuur. 17/25 / 2.5 staal heeft een voordeel ten opzichte van 18/10, aangezien het bij kamertemperatuur weer tot 22% kan verdragen, het verhogen van de warmte boven 60 ° C zal dit staal onbruikbaar maken. Duplex staal (2304) is meer resistent naarmate de hitte toeneemt. De kamertemperatuurcijfers voor duplex staalsoorten zijn ongeveer hetzelfde als 17/12 / 2,5, maar ze verminderen de warmte slechts in geringe mate, waardoor 8% tot 80 ° C mogelijk is. Staal 2205 heeft een concentratietoeslag bij kamertemperatuur van maximaal 40%, die daalt tot 12% bij 80 ° C. Superduplex staal biedt een lichte verbetering met 45% bij kamertemperatuur. 904L-staal is speciaal ontwikkeld om zwavelzuur te kunnen verwerken. Het kan het volledige concentratiebereik aan tot 35 º C.