Inhoud
De koe is een herkauwer, een groep dieren met hoeven, magen verdeeld in vier compartimenten en herkauwend. Herkauwers zijn herbivoren en om een goede spijsvertering te behouden - met een minimum aan zwelling - moeten ze een vezelrijk dieet hebben. In vergelijking met andere dieren is het verteringssysteem van een koe complex, omdat het natuurlijke dieet een grote hoeveelheid moeilijk verteerbaar en met een lage voedingswaarde moet bevatten.
Mond en tanden
Een koe heeft 32 tanden en ze zijn zo opgesteld dat de koe elke dag veel vezelrijk voedsel kan eten en kauwen. De soorten tanden die voedsel snijden zijn alleen aanwezig in het onderste deel van de bek van de koe en ze heeft er in totaal maar acht: zes snijtanden en vier hoektanden. De koe heeft geen snijtanden aan de bovenkant van de bek, maar heeft in plaats daarvan een tandkussentje. Aan de andere kant heeft de koe 24 kiezen, soorten tanden die worden gebruikt om voedsel te malen.
Om te eten gebruikt de koe haar sterke tong om het gras in haar bek te trekken. Ze plaatst het gras tussen haar gebitsplatform en de snijtanden en trekt het uit de onderkant van de stengel. De koe kauwt, beweegt het gras van de ene kant van zijn bek naar de andere, houdt het gras niet alleen vast met zijn tanden, maar ook met de ruwe kant van zijn gehemelte en wangen. De 75-130 liter speeksel die een koe elke dag aanmaakt, helpt het gras te breken. Speeksel bevat natriumcarbonaat, dat herkauwers helpt om een pH te behouden die de ontwikkeling van microben mogelijk maakt. Het voer gaat van de bek naar de 45-90 cm grote slokdarm van de koe en gaat naar de maag.
Maag
De pens, het eerste en grootste compartiment van de koeienmaag, bevat miljoenen micro-organismen die grasvezels verteren en vetzuren afgeven als bijproduct van deze vertering. Vetzuren gaan rechtstreeks door de penswand en de koe gebruikt ze voor energie - de vetzuren die via de pens worden aangevoerd, leveren 60 tot 80 procent van de totale energie die het dier nodig heeft om te functioneren. Het netvlies, het tweede compartiment van de maag van de koe, heeft een kamvormige wand. Samen met het verteerde voedsel gaan ook vreemde voorwerpen die per ongeluk door de koe worden ingeslikt, zoals stenen of draad, van de pens naar het netvlies. Vreemde voorwerpen zitten vast in het dradenkruis, maar de bolus gaat naar het derde compartiment van de maag van de koe, de omasum. Omasum bestaat uit stapels plooien, zoals de pagina's van een boek. Terwijl de bolus door de omasum wordt gezeefd, worden de grotere voedseldeeltjes terug in het reticulum geperst en worden de vloeistoffen naar de lebmaag geleid. Het vierde compartiment van de maag van de koe, de lebmaag, breekt het voedsel verder af met behulp van enzymen en zuren die op dezelfde manier worden geproduceerd als door de menselijke maag.
Dunne darm
De maag geeft vezels, microben en een deel van de suiker en eiwitten die door de microben worden geproduceerd, evenals andere verteerde voedselmaterialen, zoals eiwitten, koolhydraten en vet, door aan de dunne darm. Tegelijkertijd overspoelt de alvleesklier de dunne darm met enzymen en vult de galblaas deze met gal. De dunne darm produceert ook een kleine hoeveelheid enzym. Enzymen breken eiwitten, zetmeel en suikers af en gal vetten af. Zodra de voedingsbestanddelen in voedingsstoffen zijn verdeeld, neemt de dunne darm ze op, evenals alle vitamines en mineralen die naar het darmkanaal zijn overgebracht.
Dikke darm
Alles wat de dunne darm niet kan verteren, stroomt in de dikke darm. Het neemt overtollig water, afval van micro-organismen en eventueel achtergebleven voedsel op en verandert het in de fecale cake. De koe verdrijft deze fecale cake als mest. Hoe meer vezels in het voer van een koe, hoe steviger en donkerder de mest zal zijn.
