Inhoud
Enterobacter aerogenes is een lid van de Enterobacteriaceae-familie en is verwant aan salmonella en E. coli. Wat betreft de grootte, het is kleiner dan andere, maar het voorkomen ervan in ziekenhuizen heeft de aandacht van de medische gemeenschap getrokken. De bacteriologie, pathologieën, risicofactoren, voorkeuren en behandeling zijn het onderwerp geweest van uitgebreide studie.
Bacteriologie
Enterobacter aerogenes is een bacil, dus microscopisch gezien lijkt het op een rechte stok. Omdat het een optionele anaërobe stof is, geeft het de voorkeur aan omgevingen met weinig of geen zuurstof, zoals uitwerpselen, rioolwaterzuiveringsinstallaties en grond. Het kan echter ook overleven en groeien in gebieden waar zuurstof overvloedig aanwezig is. In een petrischaal vormt Enterobacter aerogenes witte, ronde kolonies, die in een convexe vorm buigen. De ideale groeitemperatuur ligt met tussenpozen tussen 30 en 37 graden Celsius, en het groeit op MacConkey-agar, die zouten, kleurstoffen en voedingsstoffen van melk bevat, en daarom het favoriete laboratoriumkweekmedium is.
Pathologieën
Enterobacter aerogenes veroorzaakt een grote verscheidenheid aan ziekten. Ze omvatten bacteriëmie, osteomyelitis en septische artritis, evenals urineweg-, gastro-intestinale, luchtweg- en huidinfecties.
Risicofactoren
Enterobacter aerogenes is een nosocomiale opportunistische pathogeen. Dit betekent dat het gewoonlijk in ziekenhuizen verblijft en ziekte veroorzaakt nadat zijn gastheer al verzwakt is. Om deze reden zijn risicofactoren onder meer ziekenhuisopnames van meer dan twee weken of langer, invasieve chirurgie en gebruik van antibiotica. Een andere risicofactor is ziekenhuisopname op intensive care-afdelingen. Enterobacteriën infecteren zelden gezonde individuen.
Voorkeuren
Net als andere soorten enterobacteriën heeft E. aerogenes geen voorkeur voor rassen. Het komt echter vaker voor bij kinderen en ouderen, vooral bij mannen.
Behandeling
Enterobacter aerogenes is resistent tegen de meeste antibiotica. De resistentie ervan tegen bètalactams, chinolonen, chlooramfenicol en tetracycline is goed gedocumenteerd in de wetenschappelijke literatuur, en sommige onderzoekers hebben het gebruik van oudere geneesmiddelen voorgesteld, die de afgelopen decennia populair waren, als reactie op E. aerogenes. Een studie uit 2005 door Thiolas et al. Suggereert dat een combinatie van geneesmiddelen zou leiden tot een betere respons bij degenen die besmet zijn met Enterobacter aerogenes.
