Inhoud
Pseudo-epileptische aanval - ook bekend als psychogene niet-epileptische aanvallen, of PNES, is een neurologische aandoening waarbij een persoon een soort epileptische aanval ervaart die bekend staat als een pseudose-aanval. Pseudose-aanvallen verschillen op verschillende manieren van typische aanvallen, hoewel het moeilijk is om de twee te onderscheiden en vaak kunnen mensen met epilepsie aan een combinatie van beide lijden.
Definitie
Pseudoseizuurstoornis is een type conversiestoornis, een aandoening waarbij een persoon neurologische symptomen vertoont en tegelijkertijd tekenen van stress en hysterie vertoont. Deze specifieke aandoening wordt gekenmerkt door perioden van activiteit die vergelijkbaar zijn met aanvallen, waarbij het slachtoffer zich nog cognitief bewust is van wat er om hem heen gebeurt. Pseudo-aanvallen zijn sterk verbonden met personen met psychiatrische problemen, zoals meervoudige persoonlijkheidsstoornis en dissociatief geheugenverlies. De pseuconvulsie-activiteit wordt doorgaans niet verminderd bij de toediening van anti-epileptica.
Verschillen
Er zijn verschillende kenmerken tussen pseudo-aanvallen en epileptische aanvallen. Personen die aan pseudo-convulsies lijden, sluiten gewoonlijk hun ogen en weerstaan pogingen om ze te openen. De intensiteit hiervan blijft gewoonlijk constant van het begin tot het einde van de aflevering, waarbij elke aflevering gemiddeld twee minuten duurt. Pseudoseziekte komt veel vaker voor bij vrouwen, vooral jongere vrouwen met een voorgeschiedenis van psychische problemen. Aan de andere kant houden mensen die aan epileptische aanvallen lijden, over het algemeen hun ogen open en voelen ze scherpe steken en neemt de intensiteit van de episode af, terwijl ze zelden zo lang aanhouden als een pseudose. Een persoon die aan een epileptische aanval lijdt, zal na de aanval een hoog prolactinegehalte in het bloed hebben. Een persoon die lijdt aan een pseudo-aanval, nee.
Oorzaak
Aangenomen wordt dat een pseudo-epileptische aandoening een onbewuste en onvrijwillige fysieke reactie is op extreme fysiologische stress. Dit wordt bevestigd door onderzoek dat aangeeft dat het vaker voorkomt bij personen die lijden aan dissociatieve stoornissen en andere ontwrichtende psychische problemen, met name jonge vrouwen die in hun kinderjaren misbruik of trauma hebben opgelopen.
Diagnose
De beste manier om een pseudo-epileptische aandoening te diagnosticeren, is met behulp van een elektro-cephalogramvideo, die een epileptische aanval volgt. Bij deze methode worden zowel de episode als het elektro-cephalogram, dat de elektrische activiteit van de hersenen controleert en registreert, gelijktijdig geregistreerd. Het elektro-cephalogram is bijzonder nuttig: aangezien pseudo-aanvallen van psychologische oorsprong zijn en niet het gevolg zijn van elektrische stormen in de hersenen, zal het elektro-cephalogram van een persoon die lijdt aan een pseudo-aanval er heel anders uitzien dan een persoon die lijdt aan een epileptische aanval.
Behandeling
De incidentie en frequentie van pseudoconvulsies nemen niet af bij gebruik van anti-epileptica.Omdat mensen met epilepsie echter zowel echte als pseudo-convulsies ervaren, kan de aandoening alleen moeilijk te isoleren en te behandelen zijn. Wanneer pseudoconvulsie wordt vastgesteld, is psychotherapie, vaak in combinatie met medicatie, zoals antidepressiva, de meest voorkomende behandeling.
