Inhoud

• Context
• Het gezin en de steun van de samenleving
• Als liefde er niet toe doet
• Gedwongen huwelijken
• Een dure regeling
• Westerse invloed

De basis van een gearrangeerd huwelijk is de handeling van een derde persoon, die een geschikte partner kiest voor een man of vrouw. In plaats van dat stellen elkaar een tijdje ontmoeten en daten, zoeken ouders, familieleden, koppelaars of religieuze leiders een geschikte partner voor de ander. Deze praktijk komt nog steeds voor in een groot deel van India, het Midden-Oosten en in veel Afrikaanse culturen. Sommige mensen in Zuid-Noord-Amerika en Azië organiseren ook bruiloften. De voor- en nadelen hiervan bieden inzicht in verschillende culturen.

Context

Mannen en vrouwen hebben in gearrangeerde huwelijken vaak een vergelijkbare cultuur, sociale achtergrond, religie en taal. Ze delen dezelfde opvattingen over de rol van man en vrouw, evenals over het onderwijs aan kinderen. Een regering die in deze overtuiging gelooft, vergroot de kansen van het paar om verenigbaar te zijn en helpt hen de relatie op te bouwen, waardoor de huwelijksbanden sterker worden. Compatibiliteit kan uiteindelijk uitgroeien tot vriendschap en huwelijk op basis van liefde en respect.

Het gezin en de steun van de samenleving

Paren uit gearrangeerde huwelijken krijgen steun van het pas uitgebreide gezin en de buurt waarin ze wonen. Ouders werken samen om een ​​geschikte match voor hun kinderen te vinden, en veel gezinnen zijn al bekend, al voordat de kinderen getrouwd zijn. In veel van deze gemeenschappen wonen familieleden nog in dezelfde buurt, soms zelfs dicht bij elkaar of in hetzelfde huis. Een hecht gezin biedt emotionele steun aan een jong stel. Grootouders helpen bij de zorg voor hun kleinkinderen, misschien als oppas, als beide ouders werken.

Als liefde er niet toe doet

In de westerse wereld ontmoeten stellen elkaar bij toeval of met de hulp van vrienden, en de liefde ontwikkelt zich voordat ze 'ja' zeggen. Gevoelens evolueren achter het verloop van verkering, en mannen en vrouwen kennen elkaars kwaliteiten en gebreken. Paren die aan de huwelijksgolf beginnen, hebben het gevoel dat ze hun partner goed kennen. In gearrangeerde huwelijken maakt liefde plaats voor pragmatisme.

Gedwongen huwelijken

Hoewel veel culturen jonge mensen toestaan ​​om geen gearrangeerd huwelijk te sluiten, zijn er enkele gevallen waarin meisjes daartoe worden gedwongen. Ouders duwen hun dochters in dit soort huwelijk omdat ze geld voor de regeling ontvangen. Volgens het Tahirih Justice Center krijgen meisjes tussen de 10 en 17 jaar die gedwongen worden te trouwen, te maken met slechte kansen op het gebied van onderwijs, uitbuiting en geweld, of overlijden ze tijdens de bevalling. Sommigen verliezen hun leven terwijl ze proberen aan deze situatie te ontsnappen.

Een dure regeling

Schenkingen voor gearrangeerde huwelijken vormen een financiële last voor arme gezinnen, vooral als een van hen dure geschenken nodig heeft om door te gaan met de unie. Bij hindoe-huwelijken wordt de bruidsschat gezien als een statussymbool en veroorzaakt het financiële problemen voor de ouders van de bruid, die vaak een groot deel van de huwelijksuitgaven betalen.

Westerse invloed

Gearrangeerde huwelijken zijn in de loop van de tijd veranderd, aangezien veel paren verschillende religies en sociale achtergronden delen en zijn beïnvloed door de gewoonten van de westerse samenleving. Gezinnen wonen niet meer dicht bij elkaar vanwege economische omstandigheden, opleiding en werkgelegenheid, waardoor hun invloed beperkt is. Sommige Amerikanen hebben echter gekozen voor "matchmakers" om hen te helpen partners te vinden. Geselecteerde koppelaars stellen hun werk beschikbaar voor specifieke groepen, zoals: moslimimmigranten, orthodoxe joden, christenen en leeftijdsgroepen.