Inhoud

• De stijging van de OPEC-prijzen in 1973
• Het embargo van 1973
• De crisis van 1979
• Effecten op de houding van Amerikanen

Oliecrisis is de naam die wordt gegeven wanneer een verhoging van de prijs van het vat van het product een golf van economische problemen veroorzaakt. In veel van de wereld werd de impact gevoeld gedurende een groot deel van de jaren 1970 en vroege jaren 1980, met het meest dramatische punt tussen 1973 en 1979.

In de jaren zeventig hadden de Verenigde Staten zelfs rantsoenering en lange wachtrijen voor (county benzinepomp afbeelding door Robert Bourgeois van Fotolia.com)

De stijging van de OPEC-prijzen in 1973

Begin 1973 heeft de OPEC, de entiteit die olie-exporterende landen samenbrengt, de olieprijs verviervoudigd. Vooral de Verenigde Staten hebben een enorme impact gehad op de nieuwigheid, want het was in een fase van hoge uitgaven aan de oorlog in Vietnam en stagflatie (wanneer het tempo van de inflatie en de werkloosheid op hetzelfde moment stijgen). En dat verhoogde alleen de moeilijkheid van mensen en bedrijven om de hoge brandstofprijs te dragen.

Het embargo van 1973

De situatie werd nog ingewikkelder voor de Verenigde Staten toen verschillende landen in het Midden-Oosten in oktober 1973 besloten een embargo in te stellen op de verkoop aan het Westen, inclusief hen op de zwarte lijst van de organisatie als een straf tegen Amerikaanse steun voor de oprichting van Israël en de voorkeur voor alliantie met de Joden ten nadele van verschillende leden van de OPEC uit de Arabische landen. En de maatregel had een grote impact, vooral toen, toen het land een hoog olie-verbruik per burger registreerde en sterk afhankelijk was van het product geleverd door de OPEC. Desondanks raakten investeerders in de branche in paniek, waardoor de prijs van het product verder steeg.

Het Amerikaanse Congres creëerde vervolgens het Federale Energiesecretariaat om de levering van het product, de rantsoenering en de prijs te regelen. Vrijwillig beleid werd aangeboden aan benzinestations, inclusief maatregelen zoals sluiting op zondag en het niet telkens verkopen van meer dan 20 reais van het product. Het nieuwe lichaam stelde ook de limiet op ongeveer 90 km / h (55 mph) op alle snelwegen. Daarnaast heeft de regering het 'onafhankelijkheidsproject' geïnitieerd om de afhankelijkheid van olie-invoer tot 1980 te beëindigen. De autoriteiten hebben ook de oprichting goedgekeurd van een pijplijnroute genaamd Trans-Alaska om de geëxploiteerde olie beter te verdelen. in het land zelf.

De crisis van 1979

De oliecrisis van 1979 was een direct gevolg van de Iraanse revolutie. De sjah van Iran deed afstand van de functie en veroorzaakte angsten en duizenden protesten die de olieproductie inconsistent en instabiel lieten. De verfijning keerde pas terug nadat Ayatollah Khomeini de macht greep, maar het volume bleef onder het traditionele en de productie bleek niet constant te zijn, omdat de angst voor het einde van de Iraakse voorraden de prijs van het product naar de hoogste niveaus dreef. Tegelijkertijd bleef de situatie in de Verenigde Staten hetzelfde, met hoge werkloosheidscijfers en inflatie. En dat zorgde ervoor dat bepaalde staten rantsoeneringsmaatregelen opnieuw implementeerden.

De zogenaamde 'Carter-doctrine' vernietigde enkele van de prijscontroles van Nixon in de crisis van 1973 en vertelde de wereld dat elke natie die in conflict zou komen met de olierijke Golfstaten vijandig zou staan ​​tegenover Amerikaanse belangen. Deze crisis eindigde in 1980, toen de wereld zich realiseerde dat het probleem niet echt verband hield met het gebrek aan het product (andere producerende landen verhoogden de productie zo drastisch dat het aanbod slechts ongeveer 4% lager was dan het zou zijn als de Iraanse bijdragen waren op hun normale niveau). En dat zorgde ervoor dat de prijzen geleidelijk daalden.

Effecten op de houding van Amerikanen

De crises van de jaren 1970 vertegenwoordigden een Amerikaans bewustzijn van het feit dat de olievoorraden beperkt zijn. De paniek veroorzaakt door de situatie deed veel mensen hun standpunt ten aanzien van de consumptie van het product opnieuw evalueren. Velen kochten kleinere auto's van Europese en Japanse merken die veel minder brandstof verbruikten, en huizen met elektrische verwarming in plaats van oliesystemen. Bovendien verlaagden mensen de verwarmingsthermostaat tot 18 graden Celsius in een poging om energie te besparen, terwijl bedrijven begonnen samen te werken om meer energie-efficiënte apparaten te maken.