Inhoud
Paarden hebben meer kans op plasproblemen als hun dieet op de een of andere manier tekortschiet. Als ze bijvoorbeeld niet genoeg zuur krijgen, wordt het bloed (en dus ook de urine) te basisch, wat resulteert in nierstenen. Paarden kunnen ook urineweginfecties en andere problemen krijgen als ze niet genoeg drinken, wat vaker voorkomt in de winter, wanneer ze niet zo veel zweten. Gelukkig zijn de meeste urinewegproblemen bij paarden gemakkelijk te diagnosticeren en te behandelen, waarbij urinetesten de meest gebruikte diagnostische methode zijn.
Urinaire vernauwingen
Volgens het Merck Veterinary Manual kunnen urinaire stricturen, veroorzaakt door urolithiasis, erg pijnlijk zijn voor paarden omdat ze bloedingen in de urethra en urinewegobstructie veroorzaken. Het komt vaker voor bij hengsten en ruinen dan bij merries, waarbij soms een verwijderingsoperatie nodig is. In sommige gevallen kunnen urinaire stricturen worden veroorzaakt door een opeenhoping van littekenweefsel van een eerdere operatie.
Urineweginfectie
Veel urineproblemen bij paarden kunnen het gevolg zijn van een urineweginfectie. Een bacteriële infectie in de blaas, urethra of nieren wordt meestal behandeld met antibiotica. Paarden met deze aandoening kunnen bloed in hun urine en koorts hebben, wanneer een urinetest nodig is voor de diagnose.
Nierstenen
Urine- of nierstenen bij paarden zijn erg pijnlijk en worden meestal veroorzaakt door een alkalisch dieet. Paarden veel elektrolyten geven tijdens de zomermaanden kan ook leiden tot nierstenen. Kleine stenen gaan van nature door de urethra, maar de grotere moeten operatief worden verwijderd.
Aangeboren afwijkingen
Sommige urinewegproblemen bij paarden zijn geboorteafwijkingen en worden meestal gezien tijdens de eerste dagen van het leven van het dier. Deze defecten kunnen het gehele urinestelsel van paarden in gevaar brengen en zelfs het plassen volledig voorkomen. Andere aandoeningen, zoals een onderontwikkelde blaas, kunnen leiden tot vaker plassen.
Blaas problemen
Urinaire problemen bij paarden zijn niet altijd gemakkelijk vast te stellen. Een paard dat lijdt aan een overactieve blaas of dat niet goed werkt, heeft mogelijk geen inherente defecten, maar tumoren en cysten kunnen de frequentie van urineren beïnvloeden. Als hier enige bezorgdheid over is, moet de paardeneigenaar contact opnemen met een dierenarts.
