Inhoud

• Westerse rode ceder
• Oosterse rode ceder
• Oosterse witte ceder
• Atlantische witte ceder
• Australische rode ceder
• Spaanse ceder
• Cederhout

Op de houtmarkt kunnen verschillende boomsoorten ceder worden genoemd. Het zijn Noord-Amerikaanse witte en rode ceders, eigenlijk leden van de cipressenfamilie; Europese ceders; en Australische rode ceder. Elk van deze houtsoorten heeft een aantal voordelen, waaronder een aantrekkelijke kleur, snelle groei en duurzaamheid. Niet alle cederbossen zijn echter hetzelfde, en ze hebben allemaal een aantal nadelen.

Westerse rode ceder

Een van de meest voorkomende cederbossen op de markt, Western Red Cedarhout is eigenlijk een naaste verwant van de jeneverbes. Het wordt ook kano-ceder en reuzenceder genoemd en produceert wit spinthout en roze tot roodbruin kernhout. Het heeft een sterke geur en is moeilijk te behandelen met chemische conserveermiddelen. Zaagsel kan irritatie van de luchtwegen en huid veroorzaken en zuren in hout kunnen ijzeren of stalen schroeven aantasten. Western Red Cedarhout is licht en heeft de neiging om weerstand te bieden aan ontbinding, maar deze kenmerken zijn sterker bij oudere bomen. Jonger hout is misschien niet zo duurzaam.

Oosterse rode ceder

Dit familielid van de jeneverbes groeit in de oostelijke helft van Noord-Amerika en wordt ook wel rode jeneverbes, aromatische ceder en Virginia potloodceder genoemd vanwege het gebruik in houten potloden. Het produceert hout vergelijkbaar met Western Red Cedar, met een lichtere geur en weerstand vergelijkbaar met rot. De dunne schors van de boom maakt hem kwetsbaar voor brand als hij groeit. Het is ook een gastheer voor ceder-appelroestziekte. Het hout zelf is goed gesneden en gepolijst, maar kan bij gevoelige mensen lichte huidirritatie veroorzaken.

Oosterse witte ceder

Dit lid van de cipressenfamilie groeit in de oostelijke delen van de Verenigde Staten en Canada en wordt traditioneel gebruikt voor de bouw van boten en buitenprojecten. Het produceert smal wit spinthout en strokleurig kernhout. Het hout heeft de neiging knoestig te zijn, met een sterke cedergeur. Het is bestand tegen conserveermiddelen en is relatief zwak. Het is zacht, waardoor het een slechte keuze is voor vloeren en ander intensief gebruik. Oosters wit cederhout ondersteunt nauwelijks schroeven en spijkers, heeft de neiging te breken wanneer het wordt gevouwen en kan, net als rode ceders, huidirritatie veroorzaken bij gevoelige mensen.

Atlantische witte ceder

Over het algemeen gebruikt voor boten, kisten en andere ruwe constructies, wordt Atlantische witte ceder ook wel moerasceder en valse cipres genoemd. Het produceert wit spinthout en lichtbruin tot rood kernhout, met een fijne nerf en een sterke geur. Het is sterk bestand tegen conserveermiddelen en is erg zacht. Atlantische witte ceder heeft weinig weerstand tegen buigen en heeft de neiging te breken onder druk. Bovendien is de compressie niet erg goed.

Australische rode ceder

Dit hout is ook bekend als toon, epi, Indiase ceder en gewoon rode ceder. Inheems in Australië, Zuidoost-Azië en de eilanden in de Stille Oceaan, wordt het beschouwd als een exotisch hout in de Verenigde Staten en de prijs gaat dienovereenkomstig. Deze boom produceert roze tot lichtgeel spinthout en roodbruin kernhout met donkere strepen en gladde tot geketende nerf. Hoewel het niet is gekoppeld aan Noord-Amerikaanse ceders, heeft het een vergelijkbare pittige geur. Hout accepteert soms een conserveermiddel, maar het kan nogal onvoorspelbaar zijn. Australische rode ceder kan harsafzettingen en abnormale groei hebben, en zaagsel veroorzaakt bij sommige mensen huidirritatie. Dit hout is matig zacht en heeft weinig weerstand tegen samendrukking parallel aan de nerf. Het kan snijinstrumenten en blinde zaagbladen lijmen en na het schuren een wollige afwerking produceren.

Spaanse ceder

Ook bekend als Braziliaanse ceder, Midden-Amerikaanse ceder en rode ceder, komt deze boom oorspronkelijk uit Midden- en Latijns-Amerika, maar groeit ook in Zuidoost-Azië en Oceanië. Het produceert bleek spinthout en roze tot donkerbruin kernhout met een ruwe textuur. Het kernhout is redelijk resistent tegen conserverende behandelingen, terwijl het spinthout als matig resistent wordt beschouwd. Het hout is over het algemeen harsachtig en zit vol vluchtige oliën, die de neus en keel van gevoelige mensen kunnen irriteren. Dit relatief zachte hout is moeilijk te doorboren, zaagbladen zaagbladen en is mogelijk niet bestand tegen hoge slijtage.

Cederhout

Deze boom uit Europa en het Midden-Oosten wordt ook wel Libanonceder genoemd. Het wordt geciteerd in het Oude Testament van de Bijbel en is van oudsher gebruikt voor constructie- en decoratieve voorwerpen. Het is niet gerelateerd aan een van de bomen uit de Nieuwe Wereld die bekend staan ​​als "ceder". Echte ceder heeft wit spinthout en warm bruin kernhout, vaak met ingegroeide schors. Het hout is zacht en licht en produceert een sterke geur die op wierook lijkt. Het straalt hars uit als het wordt gestoomd en is zacht en kwetsbaar. Dit hout is vatbaar voor aanvallen van platte kevers.