Inhoud
De gotiek, die zich in Europa doorgaans tussen de 12e en 15e eeuw bevindt, werd gekenmerkt door religieuze kunsten met een focus op architectuur. Over het algemeen wordt aangenomen dat de renaissance, die de gotische periode in zijn beginjaren overlapt, van de late 14e tot de 17e eeuw is verstreken en de reikwijdte en het onderwerp van de kunsten aanzienlijk heeft uitgebreid. Hoewel deze twee periodes een aantal kenmerken gemeen hebben, hadden de gotiek en de renaissance zeer verschillende aandachtspunten.
Thema's
Gotische kunst was vooral gericht op christelijke religieuze figuren en thema's. Naaktschilderijen of mythologische figuren waren in deze periode niet gebruikelijk. Aan de andere kant breidde de renaissancekunst haar thema's uit tot afbeeldingen uit de heidense mythologie, levende of aristocratische heersers en andere realistische menselijke scènes. Hoewel deze nieuwe elementen geleidelijk werden geïntroduceerd, waren de symboliek en afbeeldingen van de christelijke religie nog steeds buitengewoon gebruikelijk, hoewel ze vaak werden vermenselijkt en gemaakt op een manier die minder ideaal leek.
Wereldvisie
Hoewel gotische kunst in wezen vroom en religieus was, was de Renaissance meer gericht op de wereld, niet alleen gericht op religieuze figuren en voorstellingen van verhalen, maar ook op kwesties als wetenschap en verkenning. Vanwege verschillende wetenschappelijke ontdekkingen in deze tijd, evenals berichten over nieuwe werelden, begonnen renaissanceschilders de wereld buiten hun eigen steden of landen als artistieke aandacht te zien. Veel kunstenaars uit die periode waren ook wetenschappers en denkers. Michelangelo, een schilder, anatoom en uitvinder, is het schoolvoorbeeld van de "Renaissance-man". Vanwege deze veranderingen in het wereldbeeld vertoonde de kunst van die periode vaak figuren zoals wetenschappers, ontdekkingsreizigers en denkbeeldige visies van deze "nieuwe werelden" op basis van de verhalen van de ontdekkingsreizigers. De kunst van wedergeboorte wordt vaak "humanistisch" genoemd, omdat de menselijke figuur en menselijke prestaties centraal staan, in plaats van religie en het goddelijke.
Architectuur en beeldhouwkunst
De belangrijkste vorm van gotische kunst was architectuur, voornamelijk in de vorm van kathedralen. Het is veelzeggend dat de gotische architectuur vooral gericht was op de constructie van religieuze gebouwen. Gotische architectuur staat bekend om het gebruik van naar boven gerichte bogen, die betrekking hebben op de constructies die de zware muren vasthouden. De luchtbogen vormen de elegante verticale lijn boven de gotische architectuur en maken grote ramen mogelijk, waar kunstenaars vroeger helder glas in lood toonden. Renaissance-architectuur vertoonde romaanse vormen (bijvoorbeeld door een huis rond een binnenplaats te bouwen), vaak gebaseerd op cirkels in plaats van de opwaartse bewegingen van de gotische architectuur. In de Renaissance was beeldhouwkunst veel belangrijker dan architectuur. Sculpturen zoals Davi, door Michelangelo, toonden extreem naturalisme en adoptie van de naakte menselijke vorm.
Schilderen
Schilderijen kwamen in de gotiek minder vaak voor dan in de renaissance, en waren over het algemeen te vinden in kerken of verluchte manuscripten (dit verwijst naar boeken met illustraties). De schilderkunst tijdens de gotiek was vaak rigide en veel minder naturalistisch dan renaissancekunst, hoewel het veel naturalistischer was dan middeleeuwse kunst. In gotische schilderijen werden belangrijke figuren vaak groter geplaatst dan de andere personages op het schilderij, waardoor schalen van niet erg realistisch formaat ontstonden. Schilderen was een groot deel van de renaissancekunst. Renaissance-schilders schilderden menselijke figuren op een zeer naturalistische en realistische manier. Ze gebruikten schaduwen en kleuren, en schilderden vaak figuren op hun extreem gedetailleerde achtergronden. Bovendien is het gebruik van de naakte menselijke figuur enorm populair geworden.
