Inhoud
Visteelt is een steeds populairdere manier geworden om vispopulaties te reguleren en te cultiveren, zowel in zoet als in zout water. De snelheid waarmee het populair werd, riep vragen op over de duurzaamheid van de praktijk en of het een milieuvriendelijke methode was om voedselbronnen te verbouwen.
Voordeel: betrouwbare voedselbron
Naarmate de wereldbevolking toeneemt, neemt ook de vraag naar vis toe. Vis biedt een laag vetgehalte en essentiële omega's voor mensen van alle leeftijden, naast dat het een voedzame bron van voedsel is. Volgens Environmental Expert.com produceert de visteelt al 50% van de vis die door mensen wordt geconsumeerd en zal de bevolking afhankelijk blijven van deze bron.
Voordeel: beschikbaarheid
Het voordeel van viskwekerijen is dat ze bijna overal kunnen worden geïnstalleerd waar een schone waterbron is. Bovendien kunnen ze worden gecombineerd met irrigatiepraktijken. Volgens de website van Aquaculture Production Technology verlaagt de combinatie van visteelt met irrigatiepraktijken de kosten voor bedrijven en levert het water en vis op als voedselbron voor de regio. Dit maakt visteelt een aantrekkelijke optie voor gebieden met irrigatieproblemen en voedseltekorten.
Nadeel: infecties
Een van de nadelen van de visteelt is dat de meeste kwekerijen zijn opgezet in natuurlijke meren of in zeewatergebieden aan de kust, waar vis in de regio voorkomt. Het probleem doet zich voor wanneer vis die in de visteelt wordt gekweekt een negatieve invloed heeft op het gebied door giftige micro-organismen te introduceren die andere vissen infecteren en hen het risico op de dood geven. Wetenschappers en kwekers weten niet wat de werkelijke impact van viskwekerijen is op het lokale ecosysteem, vooral wanneer de gekweekte vis niet inheems is in het gebied.
Nadeel: duurzaamheid
Een van de groeiende zorgen over de praktijk van het kweken van vis is de bron van voedsel voor gekweekte vis.Visvoer voor viskwekerijen bestaat doorgaans uit producten die zijn afgeleid van kleine vis in de oceaan; deze manier van voeren wordt niet erkend als een duurzame praktijk. Wetenschappers en individuen die in dit gebied werken, weten niet zeker of dit ook gevolgen zal hebben voor wilde vispopulaties en hun voedselketen zal veranderen.
